Darlleniadau’r

Adfent 2 – 10.12. 2023

Colect

Cyfoes

Dad yn y nefoedd, a ddanfonaist dy Fab i waredu’r byd

ac yr anfoni ef drachefn i fod yn farnwr arnom:

dyro inni ras i’w efelychu ef yng ngostyngeiddrwydd a phurdeb

ei ddyfodiad cyntaf fel, pan ddaw drachefn,

y byddwn yn barod i’w gyfarch â chariad llawen ac â ffydd gadarn;

trwy Iesu Grist ein Harglwydd, sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Eseia 40. 1-11

Cysurwch, cysurwch fy mhobl – dyna a ddywed eich Duw.

Siaradwch yn dyner wrth Jerwsalem, a dywedwch wrthi ei bod wedi cwblhau ei thymor gwasanaeth a bod ei chosb wedi ei thalu, ei bod wedi derbyn yn ddwbl oddi ar law’r ARGLWYDD am ei holl bechodau.

Llais un yn galw, “Paratowch yn yr anialwch ffordd yr ARGLWYDD, unionwch yn y diffeithwch briffordd i’n Duw ni.

Caiff pob pant ei godi, pob mynydd a bryn ei ostwng; gwneir y tir ysgythrog yn llyfn, a’r tir anwastad yn wastadedd.

Datguddir gogoniant yr ARGLWYDD, a phawb ynghyd yn ei weld. Genau’r ARGLWYDD a lefarodd.”

Llais un yn dweud, “Galw”; a daw’r ateb, “Beth a alwaf? Y mae pob un meidrol fel glaswellt, a’i holl nerth fel blodeuyn y maes.

Y mae’r glaswellt yn crino, a’r blodeuyn yn gwywo pan chwyth anadl yr ARGLWYDD arno. Yn wir, glaswellt yw’r bobl.

Y mae’r glaswellt yn crino, a’r blodeuyn yn gwywo; ond y mae gair ein Duw ni yn sefyll hyd byth.”

Dring i fynydd uchel; ti, Seion, sy’n cyhoeddi newyddion da, cod dy lais yn gryf; ti, Jerwsalem, sy’n cyhoeddi newyddion da, gwaedda, paid ag ofni. Dywed wrth ddinasoedd Jwda, “Dyma eich Duw chwi.”

Wele’r Arglwydd DDUW yn dod mewn nerth, yn rheoli â’i fraich. Wele, y mae ei wobr ganddo, a’i dâl gydag ef.

Y mae’n porthi ei braidd fel bugail, ac â’i fraich yn eu casglu ynghyd; y mae’n cludo’r ŵyn yn ei gôl, ac yn coleddu’r mamogiaid.

Salm 85. [1, 2,] 8-13

Salmau Pwyntiedig

[1-2]

O Arglwydd, buost drugarog / wrth dy / dir :

ad/feraist / lwyddiant • i / Jacob.

Maddeuaist / gamwedd • dy / bobl :

a di/leu eu / holl – / bechod.

8-13

Bydded imi glywed yr hyn a lefara’r / Arglwydd / Dduw :

oherwydd bydd yn cyhoeddi heddwch

i’w bobl ac i’w ffyddloniaid •

rhag iddynt / droi dra/chefn • at ffo/lineb.

Yn wir, y mae ei waredigaeth yn agos at y rhai / sy’n ei / ofni :

fel bod gogoniant yn / aros / yn ein / tir.

Bydd cariad a gwirionedd / yn cy/farfod :

a chyfiawnder a heddwch / yn cu/sanu • ei / gilydd.

Bydd ffyddlondeb yn / tarddu • o’r / ddaear :

a chyfiawnder yn / edrych • i / lawr o’r / nefoedd.

Bydd yr Arglwydd yn / rhoi dai/oni :

a’n / tir yn / rhoi ei / gnwd.

Bydd cyfiawnder yn / mynd o’i / flaen :

a heddwch yn / dilyn yn / ôl ei / droed.

2 Pedr 3. 8-15a

Gyfeillion annwyl, peidiwch ag anghofio’r un peth hwn, fod un diwrnod yng ngolwg yr Arglwydd fel mil o flynyddoedd, a mil o flynyddoedd fel un diwrnod.

Nid yw’r Arglwydd yn oedi cyflawni ei addewid, fel y bydd rhai pobl yn deall oedi; bod yn amyneddgar wrthych y mae, am nad yw’n ewyllysio i neb gael ei ddinistrio, ond i bawb ddod i edifeirwch.

Fe ddaw Dydd yr Arglwydd fel lleidr, a’r Dydd hwnnw bydd y nefoedd yn diflannu â thrwst, a’r elfennau yn ymddatod gan wres, a’r ddaear a phopeth sydd ynddi yn peidio â bod.

Gan fod yr holl bethau yma ar gael eu datod fel hyn, ystyriwch pa mor sanctaidd a duwiol y dylai eich ymarweddiad fod,

a chwithau’n disgwyl am Ddydd Duw ac yn prysuro ei ddyfodiad, y Dydd pan ddatodir y nefoedd gan dân ac y toddir yr elfennau gan wres.

Ond disgwyl yr ydym ni, yn ôl ei addewid ef, am nefoedd newydd a daear newydd, lle bydd cyfiawnder yn cartrefu.

Felly, gyfeillion annwyl, gwnewch eich gorau, wrth ddisgwyl am y pethau hyn, i fod yn ddi-nam a di-fai yng ngolwg Duw, ac i’ch cael mewn tangnefedd.

Ystyriwch amynedd ein Harglwydd yn iachawdwriaeth, yn union fel yr ysgrifennodd ein brawd annwyl.

Marc 1. 1-8

Dechrau Efengyl Iesu Grist, Mab Duw.

Fel y mae’n ysgrifenedig yn y proffwyd Eseia: “Wele fi’n anfon fy nghennad o’th flaen i baratoi dy ffordd. Llais un yn galw yn yr anialwch, ‘Paratowch ffordd yr Arglwydd, unionwch y llwybrau iddo'” – ymddangosodd Ioan Fedyddiwr yn yr anialwch, yn cyhoeddi bedydd edifeirwch yn foddion maddeuant pechodau.

Ac yr oedd holl wlad Jwdea, a holl drigolion Jerwsalem, yn mynd allan ato, ac yn cael eu bedyddio ganddo yn afon Iorddonen, gan gyffesu eu pechodau.

Yr oedd Ioan wedi ei wisgo mewn dillad o flew camel a gwregys o groen am ei ganol, a locustiaid a mêl gwyllt oedd ei fwyd. A dyma’i genadwri: “Y mae un cryfach na mi yn dod ar f’ôl i. Nid wyf fi’n deilwng i blygu a datod carrai ei sandalau ef. Â dŵr y bedyddiais i chwi, ond â’r Ysbryd Glân y bydd ef yn eich bedyddio.”