Darlleniadau’r

Ail Sul Y Pasg 27.04.2025

Colect

Cyfoes

Dad hollalluog, rhoddaist dy unig Fab i farw dros ein pechodau

ac i gyfodi drachefn i’n cyfiawnhau:

caniatâ i ni fwrw ymaith surdoes malais a drygioni

er mwyn inni dy wasanaethu’n wastadol

mewn purdeb bywyd a gwirionedd;

trwy haeddiannau dy Fab Iesu Grist ein Harglwydd

sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi, yn undod yr Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Actau 5. 27-32

Wedi dod â hwy yno, gwnaethant iddynt sefyll gerbron y Sanhedrin. Holodd yr archoffeiriad hwy, a dweud, “Rhoesom orchymyn pendant i chwi beidio â dysgu yn yr enw hwn, a dyma chwi wedi llenwi Jerwsalem â’ch dysgeidiaeth, a’ch bwriad yw rhoi’r bai arnom ni am dywallt gwaed y dyn hwn.” Atebodd Pedr a’r apostolion, “Rhaid ufuddhau i Dduw yn hytrach nag i ddynion. Y mae Duw ein hynafiaid ni wedi cyfodi Iesu, yr hwn yr oeddech chwi wedi ei lofruddio trwy ei grogi ar bren. Hwn a ddyrchafodd Duw at ei law dde yn Bentywysog a Gwaredwr, i roi edifeirwch i Israel a maddeuant pechodau. Ac yr ydym ni’n dystion o’r pethau hyn, ni a’r Ysbryd Glân a roddodd Duw i’r rhai sy’n ufuddhau iddo.”

Salm 118. 14-29; neu Salm 150

Salm 118. 14-29

Testun Beiblaidd

Yr ARGLWYDD yw fy nerth a’m cân, ac ef yw’r un a’m hachubodd.

Clywch gân gwaredigaeth ym mhebyll y rhai cyfiawn: “Y mae deheulaw’r ARGLWYDD yn gweithredu’n rymus; y mae deheulaw’r ARGLWYDD wedi ei chodi; y mae deheulaw’r ARGLWYDD yn gweithredu’n rymus.” Nid marw ond byw fyddaf, ac adroddaf am weithredoedd yr ARGLWYDD. Disgyblodd yr ARGLWYDD fi’n llym, ond ni roddodd fi yn nwylo marwolaeth.

Agorwch byrth cyfiawnder i mi; dof finnau i mewn a diolch i’r ARGLWYDD.

Dyma borth yr ARGLWYDD; y cyfiawn a ddaw i mewn drwyddo.

Diolchaf i ti am fy ngwrando a dod yn waredigaeth i mi. Y maen a wrthododd yr adeiladwyr a ddaeth yn brif gonglfaen. Gwaith yr ARGLWYDD yw hyn, ac y mae’n rhyfeddod yn ein golwg. Dyma’r dydd y gweithredodd yr ARGLWYDD; gorfoleddwn a llawenhawn ynddo. Yr ydym yn erfyn, ARGLWYDD, achub ni; yr ydym yn erfyn, ARGLWYDD, rho lwyddiant.

Bendigedig yw’r un sy’n dod yn enw’r ARGLWYDD. Bendithiwn chwi o dŷ’r ARGLWYDD. Yr ARGLWYDD sydd Dduw, rhoes oleuni i mi. Â changau ymunwch yn yr orymdaith hyd at gyrn yr allor.

Ti yw fy Nuw, a rhoddaf ddiolch i ti; fy Nuw, fe’th ddyrchafaf di.

Salm 150

Testun Beiblaidd

Molwch yr ARGLWYDD. Molwch Dduw yn ei gysegr, molwch ef yn ei ffurfafen gadarn. Molwch ef am ei weithredoedd nerthol, molwch ef am ei holl fawredd.

Molwch ef â sain utgorn, molwch ef â nabl a thelyn. Molwch ef â thympan a dawns, molwch ef â llinynnau a phibau. Molwch ef â sŵn symbalau, molwch ef â symbalau uchel. Bydded i bopeth byw foliannu’r ARGLWYDD.

Molwch yr ARGLWYDD.

Datguddiad 1.4-8

Ioan at y saith eglwys yn Asia: gras a thangnefedd i chwi oddi wrth yr hwn sydd a’r hwn oedd a’r hwn sydd i ddod, ac oddi wrth y saith ysbryd sydd gerbron ei orsedd, ac oddi wrth Iesu Grist, y tyst ffyddlon, y cyntafanedig oddi wrth y meirw a llywodraethwr brenhinoedd y ddaear.

I’r hwn sydd yn ein caru ni ac a’n rhyddhaodd ni oddi wrth ein pechodau â’i waed, ac a’n gwnaeth yn urdd frenhinol, yn offeiriaid i Dduw ei Dad, iddo ef y bo’r gogoniant a’r gallu byth bythoedd! Amen.

Wele, y mae’n dyfod gyda’r cymylau, a bydd pob llygad yn ei weld, ie, a’r rhai a’i trywanodd, a bydd holl lwythau’r ddaear yn galaru o’i blegid ef. Boed felly! Amen.

“Myfi yw Alffa ac Omega,” medd yr Arglwydd Dduw, yr hwn sydd a’r hwn oedd a’r hwn sydd i ddod, yr Hollalluog.

Ioan 20. 19-31

Gyda’r nos ar y dydd cyntaf hwnnw o’r wythnos, yr oedd y drysau wedi eu cloi lle’r oedd y disgyblion, oherwydd eu bod yn ofni’r Iddewon. A dyma Iesu’n dod ac yn sefyll yn eu canol, ac yn dweud wrthynt, “Tangnefedd i chwi!” Wedi dweud hyn, dangosodd ei ddwylo a’i ystlys iddynt. Pan welsant yr Arglwydd, llawenychodd y disgyblion. Meddai Iesu wrthynt eilwaith, “Tangnefedd i chwi! Fel y mae’r Tad wedi fy anfon i, yr wyf fi hefyd yn eich anfon chwi.” Ac wedi dweud hyn, anadlodd arnynt a dweud: “Derbyniwch yr Ysbryd Glân. Os maddeuwch bechodau rhywun, y maent wedi eu maddau; os peidiwch â’u maddau, y maent heb eu maddau.”

Nid oedd Thomas, a elwir Didymus, un o’r Deuddeg, gyda hwy pan ddaeth Iesu atynt. Ac felly dywedodd y disgyblion eraill wrtho, “Yr ydym wedi gweld yr Arglwydd.” Ond meddai ef wrthynt, “Os na welaf ôl yr hoelion yn ei ddwylo, a rhoi fy mys yn ôl yr hoelion, a’m llaw yn ei ystlys, ni chredaf fi byth.”

Ac ymhen wythnos, yr oedd y disgyblion unwaith eto yn y tŷ, a Thomas gyda hwy. A dyma Iesu’n dod, er bod y drysau wedi eu cloi, ac yn sefyll yn y canol a dweud, “Tangnefedd i chwi!” Yna meddai wrth Thomas, “Estyn dy fys yma. Edrych ar fy nwylo. Estyn dy law a’i rhoi yn fy ystlys. A phaid â bod yn anghredadun, bydd yn gredadun.” Atebodd Thomas ef, “Fy Arglwydd a’m Duw!” Dywedodd Iesu wrtho, “Ai am i ti fy ngweld i yr wyt ti wedi credu? Gwyn eu byd y rhai a gredodd heb iddynt weld.”

Yr oedd llawer o arwyddion eraill, yn wir, a wnaeth Iesu yng ngŵydd ei ddisgyblion, nad ydynt wedi eu cofnodi yn y llyfr hwn. Ond y mae’r rhain wedi eu cofnodi er mwyn i chwi gredu mai Iesu yw’r Meseia, Mab Duw, ac er mwyn i chwi trwy gredu gael bywyd yn ei enw ef.