Darlleniadau’r

Ail Sul Y Garawys – 16.03.2025

Colect

Cyfoes

Hollalluog Dduw, rwyt yn dangos i’r sawl sydd ar gyfeiliorn

lewyrch dy wirionedd, er mwyn iddynt ddychwelyd i ffordd cyfiawnder:

caniatâ i bawb a dderbynnir i gymdeithas crefydd Crist,

wrthod y pethau hynny sy’n wrthwyneb i’w bedydd,

a chanlyn yn ffordd Iesu Grist ein Harglwydd;

sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Genesis 15. 1-12, 17, 18

Wedi’r pethau hyn, daeth gair yr ARGLWYDD at Abram mewn gweledigaeth, a dweud, “Nac ofna, Abram, myfi yw dy darian; bydd dy wobr yn fawr iawn.” Ond dywedodd Abram, “O Arglwydd DDUW, beth a roddi i mi, oherwydd rwy’n para’n ddi-blant, ac etifedd fy nhŷ yw Eleasar o Ddamascus?” Dywedodd Abram hefyd, “Edrych, nid wyt wedi rhoi epil i mi; a chaethwas o’m tŷ yw f’etifedd.” Yna daeth gair yr ARGLWYDD ato a dweud, “Nid hwn fydd d’etifedd; o’th gnawd dy hun y daw d’etifedd.” Aeth ag ef allan a dywedodd, “Edrych tua’r nefoedd, a rhifa’r sêr os gelli.” Yna dywedodd wrtho, “Felly y bydd dy ddisgynyddion.” Credodd Abram yn yr ARGLWYDD, a chyfrifodd yntau hyn yn gyfiawnder iddo. Yna dywedodd wrtho, “Myfi yw’r ARGLWYDD, a ddaeth â thi o Ur y Caldeaid, i roi’r wlad hon i ti i’w hetifeddu.” Ond dywedodd ef, “O Arglwydd DDUW, sut y caf wybod yr etifeddaf hi?” Dywedodd yntau wrtho, “Dwg imi heffer deirblwydd, gafr deirblwydd, hwrdd teirblwydd, turtur a chyw colomen.” Daeth â’r rhain i gyd ato, a’u hollti’n ddau a gosod y naill ddarn gyferbyn â’r llall; ond ni holltodd yr adar. A phan fyddai adar yn disgyn ar y cyrff byddai Abram yn eu hel i ffwrdd. Fel yr oedd yr haul yn machlud, syrthiodd trymgwsg ar Abram; a dyna ddychryn a thywyllwch dudew yn dod arno.

Yna wedi i’r haul fachlud, ac iddi dywyllu, ymddangosodd ffwrn yn mygu a ffagl fflamllyd yn symud rhwng y darnau hynny. Y dydd hwnnw, gwnaeth yr ARGLWYDD gyfamod ag Abram a dweud: “I’th ddisgynyddion di y rhoddaf y wlad hon, o afon yr Aifft hyd yr afon fawr, afon Ewffrates.”

Salm 27

Testun Beiblaidd

Yr ARGLWYDD yw fy ngoleuni a’m gwaredigaeth, rhag pwy yr ofnaf? Yr ARGLWYDD yw cadernid fy mywyd, rhag pwy y dychrynaf?

Pan fydd rhai drwg yn cau amdanaf i’m hysu i’r byw, hwy, fy ngwrthwynebwyr a’m gelynion, fydd yn baglu ac yn syrthio.

Pe bai byddin yn gwersyllu i’m herbyn, nid ofnai fy nghalon; pe dôi rhyfel ar fy ngwarthaf, eto, fe fyddwn yn hyderus. Un peth a ofynnais gan yr ARGLWYDD, dyma’r wyf yn ei geisio: cael byw yn nhŷ’r ARGLWYDD holl ddyddiau fy mywyd, i edrych ar hawddgarwch yr ARGLWYDD ac i ymofyn yn ei deml. Oherwydd fe’m ceidw yn ei gysgod yn nydd adfyd, a’m cuddio i mewn yn ei babell, a’m codi ar graig.

Ac yn awr, fe gyfyd fy mhen goruwch fy ngelynion o’m hamgylch; ac offrymaf finnau yn ei deml aberthau llawn gorfoledd; canaf, canmolaf yr ARGLWYDD. Gwrando arnaf, ARGLWYDD, pan lefaf; bydd drugarog wrthyf, ac ateb fi.

Dywedodd fy nghalon amdanat, “Ceisia ei wyneb”; am hynny ceisiaf dy wyneb, O ARGLWYDD.

Paid â chuddio dy wyneb oddi wrthyf, na throi ymaith dy was mewn dicter, oherwydd buost yn gymorth i mi; paid â’m gwrthod na’m gadael, O Dduw, fy Ngwaredwr. Pe bai fy nhad a’m mam yn cefnu arnaf, byddai’r ARGLWYDD yn fy nerbyn. Dysg i mi dy ffordd, O ARGLWYDD, arwain fi ar hyd llwybr union, oherwydd fy ngwrthwynebwyr.

Paid â’m gadael i fympwy fy ngelynion, oherwydd cododd yn f’erbyn dystion celwyddog sy’n bygwth trais. Yr wyf yn sicr y caf weld daioni’r ARGLWYDD yn nhir y rhai byw.

Disgwyl wrth yr ARGLWYDD, bydd gryf a gwrol dy galon a disgwyl wrth yr ARGLWYDD.

Philipiaid 3.17 – 4.1

Byddwch yn gydefelychwyr ohonof fi, gyfeillion, a daliwch sylw ar y rhai sy’n byw yn ôl yr esiampl sydd gennych ynom ni. Oherwydd y mae llawer, yr wyf yn fynych wedi sôn wrthych amdanynt, ac yr wyf yn sôn eto yn awr gan wylo, sydd o ran eu ffordd o fyw yn elynion croes Crist. Distryw yw eu diwedd, y bol yw eu duw, ac yn eu cywilydd y mae eu gogoniant; pobl â’u bryd ar bethau daearol ydynt. Oherwydd yn y nefoedd y mae ein dinasyddiaeth ni, ac oddi yno hefyd yr ydym yn disgwyl Gwaredwr, sef yr Arglwydd Iesu Grist. Bydd ef yn gweddnewid ein corff iselwael ni ac yn ei wneud yn unffurf â’i gorff gogoneddus ef, trwy’r nerth sydd yn ei alluogi i ddwyn pob peth dan ei awdurdod.

Am hynny, fy nghyfeillion, anwyliaid yr wyf yn hiraethu amdanynt, fy llawenydd a’m coron, safwch yn gadarn fel hyn yn yr Arglwydd, fy nghyfeillion annwyl.

Luc 13. 31-35

Y pryd hwnnw, daeth rhai Phariseaid ato a dweud wrtho, “Dos i ffwrdd oddi yma, oherwydd y mae Herod â’i fryd ar dy ladd di.” Meddai ef wrthynt, “Ewch a dywedwch wrth y cadno hwnnw, ‘Heddiw ac yfory byddaf yn bwrw allan gythreuliaid ac yn iacháu, a’r trydydd dydd cyrhaeddaf gyflawniad fy ngwaith.’ Eto, heddiw ac yfory a thrennydd y mae’n rhaid imi fynd ar fy nhaith, oherwydd ni ddichon i broffwyd farw y tu allan i Jerwsalem. Jerwsalem, Jerwsalem, tydi sy’n lladd y proffwydi ac yn llabyddio’r rhai a anfonwyd atat, mor aml y dymunais gasglu dy blant ynghyd, fel y mae iâr yn casglu ei chywion dan ei hadenydd, ond gwrthod a wnaethoch. Wele, y mae eich tŷ yn cael ei adael yn anghyfannedd. Ac rwy’n dweud wrthych, ni chewch fy ngweld hyd y dydd pan ddywedwch, ‘Bendigedig yw’r un sy’n dod yn enw’r Arglwydd.'”