Darlleniadau’r

Yr Ystwyll 3 – 26.01.2025

Colect

Cyfoes

Hollalluog Dduw, y datguddiodd dy Fab mewn arwyddion a gwyrthiau

ryfeddod dy bresenoldeb achubol, adnewydda dy bobl â’th ras nefol,

ac yn ein holl wendid, cynnal ni â’th allu nerthol;

trwy Iesu Grist dy Fab ein Harglwydd, sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi,

yn undod yr Ysbryd Glân, yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Nehemeia 8. 1-3, 5-6, 8-10

Pan ddaeth y seithfed mis, a’r Israeliaid erbyn hyn yn eu trefi, ymgasglodd yr holl bobl fel un yn y sgwâr sydd o flaen Porth y Dŵr. Yna dywedasant wrth Esra yr ysgrifennydd am ddod â llyfr cyfraith Moses, sef yr un a orchmynnodd yr ARGLWYDD i Israel. Ar y dydd cyntaf o’r seithfed mis daeth Esra yr offeiriad â’r gyfraith o flaen y gynulleidfa, yn wŷr a gwragedd, pawb a fedrai ddeall yr hyn a glywai. Darllenodd rannau ohoni, o doriad gwawr hyd hanner dydd, yng ngŵydd y gwŷr a’r gwragedd oedd yn medru deall, gan wynebu’r sgwâr o flaen Porth y Dŵr; a gwrandawodd pawb yn astud ar lyfr y gyfraith.

Agorodd Esra y llyfr yng ngolwg yr holl bobl, oherwydd yr oedd ef yn uwch na hwy, a phan agorodd y llyfr, safodd pawb ar eu traed. Bendithiodd Esra yr ARGLWYDD, y Duw mawr, ac atebodd yr holl bobl, “Amen, Amen”, gan godi eu dwylo ac ymgrymu ac addoli’r ARGLWYDD â’u hwynebau tua’r ddaear.

Yr oeddent yn darllen o lyfr cyfraith Dduw, ac yn ei gyfieithu a’i esbonio fel bod pawb yn deall y darlleniad. Yna dywedodd Nehemeia y llywodraethwr ac Esra yr offeiriad a’r ysgrifennydd, a’r Lefiaid oedd yn hyfforddi’r bobl, wrth yr holl bobl, “Y mae heddiw yn ddydd sanctaidd i’r ARGLWYDD eich Duw; peidiwch â galaru nac wylo.” Oherwydd yr oedd pawb yn wylo wrth wrando ar eiriau’r gyfraith. Yna fe ddywedodd wrthynt, “Ewch, bwytewch ddanteithion ac yfwch win melys a rhannwch â’r sawl sydd heb ddim, oherwydd mae heddiw yn ddydd sanctaidd i’n Harglwydd; felly, peidiwch â galaru, oherwydd llawenhau yn yr ARGLWYDD yw eich nerth.”

Salm 19 neu 19. 1-6

Testun Beiblaidd

1-6

Y mae’r nefoedd yn adrodd gogoniant Duw, a’r ffurfafen yn mynegi gwaith ei ddwylo. Y mae dydd yn llefaru wrth ddydd, a nos yn cyhoeddi gwybodaeth wrth nos. Nid oes iaith na geiriau ganddynt, ni chlywir eu llais; eto fe â eu sain allan drwy’r holl ddaear a’u lleferydd hyd eithafoedd byd. Ynddynt gosododd babell i’r haul, sy’n dod allan fel priodfab o’i ystafell, yn llon fel campwr yn barod i redeg cwrs. O eithaf y nefoedd y mae’n codi, a’i gylch hyd yr eithaf arall; ac nid oes dim yn cuddio rhag ei wres.

7-14

Y mae cyfraith yr ARGLWYDD yn berffaith, yn adfywio’r enaid; y mae tystiolaeth yr ARGLWYDD yn sicr, yn gwneud y syml yn ddoeth; y mae deddfau’r ARGLWYDD yn gywir, yn llawenhau’r galon; y mae gorchymyn yr ARGLWYDD yn bur, yn goleuo’r llygaid; y mae ofn yr ARGLWYDD yn lân, yn para am byth; y mae barnau’r ARGLWYDD yn wir, yn gyfiawn bob un. Mwy dymunol ydynt nag aur, na llawer o aur coeth, a melysach na mêl, ac na diferion diliau mêl. Trwyddynt hwy hefyd rhybuddir fi, ac o’u cadw y mae gwobr fawr. Pwy sy’n dirnad ei gamgymeriadau? Glanha fi oddi wrth fy meiau cudd. Cadw dy was oddi wrth bechodau beiddgar, rhag iddynt gael y llaw uchaf arnaf. Yna byddaf yn ddifeius, ac yn ddieuog o bechod mawr. Bydded geiriau fy ngenau’n dderbyniol gennyt, a myfyrdod fy nghalon yn gymeradwy i ti, O ARGLWYDD, fy nghraig a’m prynwr.

1 Corinthiaid 12. 12-31a

Oherwydd fel y mae’r corff yn un, a chanddo lawer o aelodau, a’r rheini oll, er eu bod yn llawer, yn un corff, fel hyn y mae Crist hefyd. Oherwydd mewn un Ysbryd y cawsom i gyd ein bedyddio i un corff, boed yn Iddewon neu yn Roegiaid, yn gaethweision neu yn rhyddion, a rhoddwyd i bawb ohonom un Ysbryd i’w yfed.

Oherwydd nid un aelod yw’r corff, ond llawer. Os dywed y troed, “Gan nad wyf yn llaw, nid wyf yn rhan o’r corff”, nid yw am hynny heb fod yn rhan o’r corff. Ac os dywed y glust, “Gan nad wyf yn llygad, nid wyf yn rhan o’r corff”, nid yw am hynny heb fod yn rhan o’r corff. Petai’r holl gorff yn llygad, lle byddai’r clyw? Petai’r cwbl yn glyw, lle byddai’r arogli? Ond fel y mae, gosododd Duw yr aelodau, bob un ohonynt, yn y corff fel y gwelodd ef yn dda. Pe baent i gyd yn un aelod, lle byddai’r corff? Ond fel y mae, llawer yw’r aelodau, ond un yw’r corff. Ni all y llygad ddweud wrth y llaw, “Nid oes arnaf dy angen di”, na’r pen chwaith wrth y traed, “Nid oes arnaf eich angen chwi.” I’r gwrthwyneb yn hollol, y mae’r aelodau hynny o’r corff sy’n ymddangos yn wannaf yn angenrheidiol; a’r rhai sydd leiaf eu parch yn ein tyb ni, yr ydym yn amgylchu’r rheini â pharch neilltuol; ac y mae ein haelodau anweddaidd yn cael gwedduster neilltuol. Ond nid oes ar ein haelodau gweddus angen hynny. Gosododd Duw y corff wrth ei gilydd, gan roi parchusrwydd neilltuol i’r aelod oedd heb ddim parch, rhag bod ymraniad yn y corff, ac er mwyn i’r holl aelodau gymryd yr un gofal dros ei gilydd. Os bydd un aelod yn dioddef, y mae pob aelod yn cyd-ddioddef; neu os bydd un aelod yn cael ei anrhydeddu, y mae pob aelod yn cydlawenhau.

Yn awr, chwi yw corff Crist, ac y mae i bob un ohonoch ei le fel aelod. Ymhlith y rhain y mae Duw wedi gosod yn yr eglwys, yn gyntaf apostolion, yn ail broffwydi, yn drydydd athrawon, yna cyflawni gwyrthiau, yna doniau iacháu, cynorthwyo, cyfarwyddo, llefaru â thafodau. A yw pawb yn apostol? A yw pawb yn broffwyd? A yw pawb yn athro? A yw pawb yn cyflawni gwyrthiau? A oes gan bawb ddoniau iacháu? A yw pawb yn llefaru â thafodau? A yw pawb yn dehongli? Ond rhowch eich bryd ar y doniau gorau.

Luc 4. 14-21

Dychwelodd Iesu yn nerth yr Ysbryd i Galilea. Aeth y sôn amdano ar hyd a lled y gymdogaeth. Yr oedd yn dysgu yn eu synagogau ac yn cael clod gan bawb.

Daeth i Nasareth, lle yr oedd wedi ei fagu. Yn ôl ei arfer aeth i’r synagog ar y dydd Saboth, a chododd i ddarllen. Rhoddwyd iddo lyfr y proffwyd Eseia, ac agorodd y sgrôl a chael y man lle’r oedd yn ysgrifenedig: “Y mae Ysbryd yr Arglwydd arnaf, oherwydd iddo f’eneinio i bregethu’r newydd da i dlodion. Y mae wedi f’anfon i gyhoeddi rhyddhad i garcharorion, ac adferiad golwg i ddeillion, i beri i’r gorthrymedig gerdded yn rhydd, i gyhoeddi blwyddyn ffafr yr Arglwydd.” Wedi cau’r sgrôl a’i rhoi’n ôl i’r swyddog, fe eisteddodd; ac yr oedd llygaid pawb yn y synagog yn syllu arno. A’i eiriau cyntaf wrthynt oedd: “Heddiw yn eich clyw chwi y mae’r Ysgrythur hon wedi ei chyflawni.”