Darlleniadau’r

Seithfed Sul Y Pasg 01.06.2025 Y Sul ar ol Dydd Iau Dyrchafael

Colect

Cyfoes

O Dduw, Brenin y gogoniant, dyrchefaist dy unig Fab Iesu Grist

â buddugoliaeth fawr i’th deyrnas yn y nefoedd:

erfyniwn arnat beidio â’n gadael yn ddigysur,

ond anfon dy Ysbryd Glân i’n nerthu ni

a’n dyrchafu i’r fan lle’r aeth ein Hiachawdwr Crist o’n blaen,

yr hwn sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Actau 16. 16-34

Rhyw dro pan oeddem ar ein ffordd i’r lle gweddi, daeth rhyw gaethferch a chanddi ysbryd dewiniaeth i’n cyfarfod, un oedd yn dwyn elw mawr i’w meistri trwy ddweud ffortiwn. Dilynodd hon Paul a ninnau, a gweiddi: “Gweision y Duw Goruchaf yw’r dynion hyn, ac y maent yn cyhoeddi i chwi ffordd iachawdwriaeth.” Gwnaeth hyn am ddyddiau lawer. Blinodd Paul arni, a throes ar yr ysbryd a dweud, “‘Rwy’n gorchymyn i ti, yn enw Iesu Grist, ddod allan ohoni.” Ac allan y daeth, y munud hwnnw.

Pan welodd ei meistri hi fod eu gobaith am elw wedi diflannu, daliasant Paul a Silas, a’u llusgo i’r farchnadfa o flaen yr awdurdodau, ac wedi dod â hwy gerbron yr ynadon, meddent, “Y mae’r dynion yma’n cythryblu ein dinas ni; Iddewon ydynt, ac y maent yn cyhoeddi defodau nad yw gyfreithlon i ni, sy’n Rhufeinwyr, eu derbyn na’u harfer.” Yna ymunodd y dyrfa yn yr ymosod arnynt. Rhwygodd yr ynadon y dillad oddi amdanynt, a gorchymyn eu curo â ffyn. Ac wedi rhoi curfa dost iddynt bwriasant hwy i garchar, gan rybuddio ceidwad y carchar i’w cadw yn ddiogel. Gan iddo gael y fath rybudd, bwriodd yntau hwy i’r carchar mewnol, a rhwymo’u traed yn y cyffion.

Tua hanner nos, yr oedd Paul a Silas yn gweddïo ac yn canu mawl i Dduw, a’r carcharorion yn gwrando arnynt. Ac yn sydyn bu daeargryn mawr, nes siglo seiliau’r carchar. Agorwyd yr holl ddrysau ar unwaith, a datodwyd rhwymau pawb. Deffrôdd ceidwad y carchar, a phan welodd ddrysau’r carchar yn agored, tynnodd ei gleddyf ac yr oedd ar fin ei ladd ei hun, gan dybio fod ei garcharorion wedi dianc. Ond gwaeddodd Paul yn uchel, “Paid â gwneud dim niwed i ti dy hun; yr ydym yma i gyd.” Galwodd ef am oleuadau, a rhuthrodd i mewn; daeth cryndod arno, a syrthiodd o flaen Paul a Silas. Yna daeth â hwy allan a dweud, “Foneddigion, beth sy raid imi ei wneud i gael fy achub?” Dywedasant hwythau, “Cred yn yr Arglwydd Iesu, ac fe gei dy achub, ti a’th deulu.” A thraethasant air yr Arglwydd wrtho ef ac wrth bawb oedd yn ei dŷ. Er ei bod yn hwyr y nos, aeth ef â hwy a golchi eu briwiau; ac yn union wedyn fe’i bedyddiwyd ef a phawb o’i deulu. Yna, wedi dod â hwy i’w dŷ, gosododd bryd o fwyd o’u blaen, a gorfoleddodd gyda’i holl deulu am ei fod wedi credu yn Nuw.

Salm 97

Testun Beiblaidd

Y mae’r ARGLWYDD yn frenin; gorfoledded y ddaear, bydded ynysoedd lawer yn llawen. Y mae cymylau a thywyllwch o’i amgylch, cyfiawnder a barn yn sylfaen i’w orsedd. Y mae tân yn mynd o’i flaen, ac yn llosgi ei elynion oddi amgylch. Y mae ei fellt yn goleuo’r byd, a’r ddaear yn gweld ac yn crynu. Y mae’r mynyddoedd yn toddi fel cwyr o flaen yr ARGLWYDD, o flaen Arglwydd yr holl ddaear.

Y mae’r nefoedd yn cyhoeddi ei gyfiawnder, a’r holl bobloedd yn gweld ei ogoniant. Bydded cywilydd ar yr holl addolwyr delwau sy’n ymffrostio mewn eilunod; ymgrymwch iddo ef, yr holl dduwiau. Clywodd Seion a llawenhau, ac yr oedd trefi Jwda yn gorfoleddu o achos dy farnedigaethau, O ARGLWYDD. Oherwydd yr wyt ti, ARGLWYDD, yn oruchaf dros yr holl ddaear; yr wyt wedi dy ddyrchafu’n uwch o lawer na’r holl dduwiau.

Y mae’r ARGLWYDD yn caru’r rhai sy’n casáu drygioni, y mae’n cadw bywydau ei ffyddloniaid, ac yn eu gwaredu o ddwylo’r drygionus. Heuwyd goleuni ar y cyfiawn, a llawenydd ar yr uniawn o galon. Llawenhewch yn yr ARGLWYDD, rai cyfiawn, a moliannwch ei enw sanctaidd.

Datguddiad 22.12-14, 16, 17, 20, 21

“Wele, yr wyf yn dod yn fuan, a’m gwobr gyda mi i’w rhoi i bob un yn ôl ei weithredoedd. Myfi yw Alffa ac Omega, y cyntaf a’r olaf, y dechrau a’r diwedd.”

Gwyn eu byd y rhai sy’n golchi eu mentyll er mwyn iddynt gael hawl ar bren y bywyd a mynediad trwy’r pyrth i’r ddinas.

“Yr wyf fi, Iesu, wedi anfon fy angel i dystiolaethu am y pethau hyn i chwi ar gyfer yr eglwysi. Myfi yw Gwreiddyn a Hiliogaeth Dafydd, seren ddisglair y bore.” Y mae’r Ysbryd a’r briodferch yn dweud, “Tyrd”; a’r sawl sy’n clywed, dyweded yntau, “Tyrd.” A’r sawl sy’n sychedig, deued ymlaen, a’r sawl sydd yn ei ddymuno, derbynied ddŵr y bywyd yn rhodd.

Y mae’r sawl sy’n tystiolaethu i’r pethau hyn yn dweud, “Yn wir, yr wyf yn dod yn fuan.” Amen. Tyrd, Arglwydd Iesu!

Gras yr Arglwydd Iesu fyddo gyda phawb!

Ioan 17. 20-26

“Ond nid dros y rhain yn unig yr wyf yn gweddïo, ond hefyd dros y rhai fydd yn credu ynof fi trwy eu gair hwy. Rwy’n gweddïo ar iddynt oll fod yn un, ie, fel yr wyt ti, O Dad, ynof fi a minnau ynot ti, iddynt hwy hefyd fod ynom ni, er mwyn i’r byd gredu mai tydi a’m hanfonodd i. Yr wyf fi wedi rhoi iddynt hwy y gogoniant a roddaist ti i mi, er mwyn iddynt fod yn un fel yr ydym ni yn un: myfi ynddynt hwy, a thydi ynof fi, a hwythau felly wedi eu dwyn i undod perffaith, er mwyn i’r byd wybod mai tydi a’m hanfonodd i, ac i ti eu caru hwy fel y ceraist fi. O Dad, am y rhai yr wyt ti wedi eu rhoi i mi, fy nymuniad yw iddynt hwy fod gyda mi lle’r wyf fi, er mwyn iddynt weld fy ngogoniant, y gogoniant a roddaist i mi oherwydd i ti fy ngharu cyn seilio’r byd.

O Dad cyfiawn, nid yw’r byd yn dy adnabod, ond yr wyf fi’n dy adnabod, ac y mae’r rhain yn gwybod mai tydi a’m hanfonodd i. Yr wyf wedi gwneud dy enw di yn hysbys iddynt, ac fe wnaf hynny eto, er mwyn i’r cariad â’r hwn yr wyt wedi fy ngharu i fod ynddynt hwy, ac i minnau fod ynddynt hwy.”

Eseciel 36. 24-28

Oherwydd byddaf yn eich cymryd o blith y cenhedloedd, yn eich casglu o’r holl wledydd, ac yn dod â chwi i’ch gwlad eich hunain. Taenellaf ddŵr glân drosoch i’ch glanhau; a byddwch yn lân o’ch holl aflendid ac o’ch holl eilunod. Rhof i chwi galon newydd, a bydd ysbryd newydd ynoch; tynnaf allan ohonoch y galon garreg, a rhof i chwi galon gig. Rhof fy ysbryd ynoch, a gwneud ichwi ddilyn fy neddfau a gofalu cadw fy ngorchmynion. Byddwch yn byw yn y tir a roddais i’ch hynafiaid; byddwch yn bobl i mi, a minnau’n Dduw i chwi.