Darlleniadau’r

Y Drindod 9. 17.08.2025

Colect

Cyfoes

Hollalluog Dduw, a anfonaist dy Ysbryd Glân

i fod yn fywyd a goleuni i’th Eglwys, agor ein calonnau i gyfoeth dy ras,

fel y dygwn ffrwyth yr Ysbryd mewn cariad a llawenydd a thangnefedd;

trwy Iesu Grist ein Harglwydd, sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi

a’r Ysbryd Glân, yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Parhaol

Eseia 5. 1-7

Mi ganaf i’m hanwylyd ganig serch am ei winllan. Yr oedd gan f’anwylyd winllan ar fryncyn tra ffrwythlon; fe’i cloddiodd, a’i digaregu; fe’i plannodd â’r gwinwydd gorau; cododd dŵr yn ei chanol, a naddu gwinwryf ynddi. Disgwyliodd iddi ddwyn grawnwin, ond fe ddygodd rawn drwg.

Yn awr, breswylwyr Jerwsalem, a chwi, bobl Jwda, barnwch rhyngof fi a’m gwinllan. Beth oedd i’w wneud i’m gwinllan, yn fwy nag a wneuthum? Pam, ynteu, pan ddisgwyliwn iddi ddwyn grawnwin, y dygodd rawn drwg?

Yn awr, mi ddywedaf wrthych beth a wnaf i’m gwinllan. Tynnaf ymaith ei chlawdd, ac fe’i difethir; chwalaf ei mur, ac fe’i sethrir dan draed; gadawaf hi wedi ei difrodi; ni chaiff ei thocio na’i hofio; fe dyf ynddi fieri a drain, a gorchmynnaf i’r cymylau beidio â glawio arni.

Yn wir, gwinllan ARGLWYDD y Lluoedd yw tŷ Israel, a phobl Jwda yw ei blanhigyn dethol; disgwyliodd gael barn, ond cafodd drais; yn lle cyfiawnder fe gafodd gri.

Salm 80. [1, 2,] 8-19

Testun Beiblaidd

[1-2]

I’r Cyfarwyddwr: ar Lilïau. Tystiolaeth. I Asaff. Salm. Gwrando, O fugail Israel, sy’n arwain Joseff fel diadell. Ti sydd wedi dy orseddu ar y cerwbiaid, disgleiria i Effraim, Benjamin a Manasse. Gwna i’th nerth gyffroi, a thyrd i’n gwaredu.

8-19

Daethost â gwinwydden o’r Aifft; gyrraist allan genhedloedd er mwyn ei phlannu; cliriaist y tir iddi; magodd hithau wreiddiau a llenwi’r tir. Yr oedd ei chysgod yn gorchuddio’r mynyddoedd, a’i changau fel y cedrwydd cryfion; estynnodd ei brigau at y môr, a’i blagur at yr afon. Pam felly y bylchaist ei chloddiau, fel bod y rhai sy’n mynd heibio yn tynnu ei ffrwyth? Y mae baedd y goedwig yn ei thyrchu, ac anifeiliaid gwyllt yn ei phori.

O Dduw’r Lluoedd, tro eto, edrych i lawr o’r nefoedd a gwêl, gofala am y winwydden hon, y planhigyn a blennaist â’th ddeheulaw, y gainc yr wyt yn ei chyfnerthu. Bydded i’r rhai sy’n ei llosgi â thân ac yn ei thorri i lawr gael eu difetha gan gerydd dy wynepryd. Ond bydded dy law ar y sawl sydd ar dy ddeheulaw, ar yr un yr wyt ti’n ei gyfnerthu. Ni thrown oddi wrthyt mwyach; adfywia ni, ac fe alwn ar dy enw.

ARGLWYDD Dduw y Lluoedd, adfer ni; bydded llewyrch dy wyneb arnom, a gwareder ni.

Hebreaid 11.29 – 12.2

Trwy ffydd yr aethant drwy’r Môr Coch fel pe ar dir sych. Pan geisiodd yr Eifftiaid wneud hynny, fe’u boddwyd. Trwy ffydd y syrthiodd muriau Jericho ar ôl eu hamgylchu am saith diwrnod. Trwy ffydd, ni chafodd Rahab, y butain, ei difetha gyda’r rhai oedd wedi gwrthod credu, oherwydd iddi groesawu’r ysbiwyr yn heddychlon.

A beth a ddywedaf ymhellach? Fe ballai amser imi adrodd yn fanwl hanes Gideon, Barac, Samson, Jefftha, Dafydd a Samuel a’r proffwydi, y rhai drwy ffydd a oresgynnodd deyrnasoedd, a weithredodd gyfiawnder, a afaelodd yn yr addewidion, a gaeodd safnau llewod, a ddiffoddodd angerdd tân, a ddihangodd rhag min y cleddyf, a nerthwyd o wendid, a ddaeth yn gadarn mewn rhyfel a gyrru byddinoedd yr estron ar ffo. Derbyniodd gwragedd eu meirwon drwy atgyfodiad. Cafodd eraill eu harteithio, gan wrthod ymwared er mwyn cael atgyfodiad gwell. Cafodd eraill brofi gwatwar a fflangell, ie, cadwynau hefyd, a charchar. Fe’u llabyddiwyd, fe’u torrwyd â llif, fe’u rhoddwyd i farwolaeth â min y cledd; crwydrasant yma ac acw mewn crwyn defaid, mewn crwyn geifr, yn anghenus, dan orthrwm a chamdriniaeth, rhai nad oedd y byd yn deilwng ohonynt, yn crwydro mewn tiroedd diffaith a mynyddoedd, ac yn cuddio mewn ogofeydd a thyllau yn y ddaear.

A’r rhai hyn oll, er iddynt dderbyn enw da trwy eu ffydd, ni chawsant feddiannu’r hyn a addawyd, am fod Duw wedi rhagweld rhywbeth gwell ar ein cyfer ni, fel nad ydynt hwy i gael eu perffeithio hebom ni.

Am hynny, gan fod cymaint torf o dystion o’n cwmpas, gadewch i ninnau fwrw ymaith bob rhwystr, a’r pechod sy’n ein maglu mor rhwydd, a rhedeg yr yrfa sydd o’n blaen heb ddiffygio, gan gadw ein golwg ar Iesu, awdur a pherffeithydd ffydd. Er mwyn y llawenydd oedd o’i flaen, fe oddefodd ef y groes heb ddiffygio, gan ddiystyru gwarth, ac y mae wedi eistedd ar ddeheulaw gorseddfainc Duw.

Luc 12. 49-56

“Yr wyf fi wedi dod i fwrw tân ar y ddaear, ac O na fyddai eisoes wedi ei gynnau! Y mae bedydd y mae’n rhaid fy medyddio ag ef, a chymaint yw fy nghyfyngder hyd nes y cyflawnir ef! A ydych chwi’n tybio mai i roi heddwch i’r ddaear yr wyf fi wedi dod? Nage, meddaf wrthych, ond ymraniad. Oherwydd o hyn allan bydd un teulu o bump wedi ymrannu, tri yn erbyn dau a dau yn erbyn tri: ‘Ymranna’r tad yn erbyn y mab a’r mab yn erbyn y tad, y fam yn erbyn ei merch a’r ferch yn erbyn ei mam, y fam-yng-nghyfraith yn erbyn y ferch-yng-nghyfraith a’r ferch-yng-nghyfraith yn erbyn ei mam-yng-nghyfraith.'”

Dywedodd wrth y tyrfaoedd hefyd, “Pan welwch gwmwl yn codi yn y gorllewin, yr ydych yn dweud ar unwaith, ‘Daw yn law’, ac felly y bydd; a phan welwch wynt y de yn chwythu, yr ydych yn dweud, ‘Daw yn wres’, a hynny fydd. Chwi ragrithwyr, medrwch ddehongli’r olwg ar y ddaear a’r ffurfafen, ond sut na fedrwch ddehongli’r amser hwn?

Cysylltedig

Jeremeia 23. 23-29

“Onid Duw agos wyf fi,” medd yr ARGLWYDD, “ac nid Duw pell? A all unrhyw un lechu yn y dirgel fel na welaf mohono?” medd yr ARGLWYDD. “Onid wyf yn llenwi’r nefoedd a’r ddaear?” medd yr ARGLWYDD. “Clywais yr hyn a ddywedodd y proffwydi sy’n proffwydo celwydd yn fy enw gan ddweud, ‘Breuddwydiais, breuddwydiais!’ Pa hyd yr erys ym mwriad y proffwydi broffwydo celwydd — proffwydi hudoliaeth eu calon eu hunain? Bwriadant beri i’m pobl anghofio fy enw trwy adrodd eu breuddwydion y naill wrth y llall, fel y bu i’w hynafiaid anghofio fy enw o achos Baal. Y proffwyd sydd â breuddwyd ganddo, myneged ei freuddwyd, a’r hwn sydd â’m gair i ganddo, llefared fy ngair yn ffyddlon. Beth sy’n gyffredin rhwng gwellt a gwenith?” medd yr ARGLWYDD. “Onid yw fy ngair fel tân,” medd yr ARGLWYDD, “ac fel gordd sy’n dryllio’r graig?

Salm 82

Testun Beiblaidd

Y mae Duw yn ei le yn y cyngor dwyfol; yng nghanol y duwiau y mae’n barnu. “Am ba hyd y barnwch yn anghyfiawn, ac y dangoswch ffafr at y drygionus? Sela. Rhowch ddedfryd o blaid y gwan a’r amddifad, gwnewch gyfiawnder â’r truenus a’r diymgeledd. Gwaredwch y gwan a’r anghenus, achubwch hwy o law’r drygionus.

“Nid ydynt yn gwybod nac yn deall, ond y maent yn cerdded mewn tywyllwch, a holl sylfeini’r ddaear yn ysgwyd. Fe ddywedais i, ‘Duwiau ydych, a meibion i’r Goruchaf bob un ohonoch.’ Eto, byddwch farw fel meidrolion, a syrthio fel unrhyw dywysog.”

Cyfod, O Dduw, i farnu’r ddaear, oherwydd eiddot ti yw’r holl genhedloedd.

Hebreaid 11.29 – 12.2

Luc 12. 49-56