Darlleniadau’r

Adfent 2 07.12. 2025

Colect

Cyfoes

Dad yn y nefoedd, a ddanfonaist dy Fab i waredu’r byd

ac yr anfoni ef drachefn i fod yn farnwr arnom:

dyro inni ras i’w efelychu ef yng ngostyngeiddrwydd a phurdeb

ei ddyfodiad cyntaf fel, pan ddaw drachefn,

y byddwn yn barod i’w gyfarch â chariad llawen ac â ffydd gadarn;

trwy Iesu Grist ein Harglwydd,

sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Eseia 11. 1-10

O’r cyff a adewir i Jesse fe ddaw blaguryn, ac fe dyf cangen o’i wraidd ef; bydd ysbryd yr ARGLWYDD yn gorffwys arno, yn ysbryd doethineb a deall, yn ysbryd cyngor a grym, yn ysbryd gwybodaeth ac ofn yr ARGLWYDD; ymhyfryda yn ofn yr ARGLWYDD.

Nid wrth yr hyn a wêl y barna, ac nid wrth yr hyn a glyw y dyfarna, ond fe farna’r tlawd yn gyfiawn a dyfarnu’n uniawn i rai anghenus y ddaear. Fe dery’r ddaear â gwialen ei enau, ac â gwynt ei wefusau fe ladd y rhai drygionus. Cyfiawnder fydd gwregys ei lwynau a ffyddlondeb yn rhwymyn am ei ganol.

Fe drig y blaidd gyda’r oen, fe orwedd y llewpard gyda’r myn; bydd y llo a’r llew yn cydbori, a bachgen bychan yn eu harwain. Bydd y fuwch yn pori gyda’r arth, a’u llydnod yn cydorwedd; bydd y llew yn bwyta gwair fel ych. Bydd plentyn sugno yn chwarae wrth dwll yr asb, a baban yn estyn ei law dros ffau’r wiber. Ni wnânt ddrwg na difrod yn fy holl fynydd sanctaidd, canys fel y lleinw’r dyfroedd y môr i’w ymylon, felly y llenwir y ddaear â gwybodaeth yr ARGLWYDD.

Ac yn y dydd hwnnw bydd gwreiddyn Jesse yn sefyll fel baner i’r bobloedd; bydd y cenhedloedd yn ymofyn ag ef, a bydd ei drigfan yn ogoneddus.

Salm 72. 1-7; [18, 19]

Testun Beiblaidd

1-7

O Dduw, rho dy farnedigaeth i’r brenin, a’th gyfiawnder i fab y brenin. Bydded iddo farnu dy bobl yn gyfiawn, a’th rai anghenus yn gywir. Doed y mynyddoedd â heddwch i’r bobl, a’r bryniau â chyfiawnder. Bydded iddo amddiffyn achos tlodion y bobl, a gwaredu’r rhai anghenus, a dryllio’r gorthrymwr.

Bydded iddo fyw tra bo haul a chyhyd â’r lleuad, o genhedlaeth i genhedlaeth. Bydded fel glaw yn disgyn ar gnwd, ac fel cawodydd yn dyfrhau’r ddaear. Bydded cyfiawnder yn llwyddo yn ei ddyddiau, a heddwch yn ffynnu tra bo lleuad.

[18, 19]

Bendigedig fyddo’r ARGLWYDD, Duw Israel; ef yn unig sy’n gwneud rhyfeddodau. Bendigedig fyddo’i enw gogoneddus hyd byth, a bydded yr holl ddaear yn llawn o’i ogoniant. Amen ac Amen.

Rhufeiniaid 15. 4-13

Ac fe ysgrifennwyd yr Ysgrythurau gynt er mwyn ein dysgu ni, er mwyn i ni, trwy ddyfalbarhad a thrwy eu hanogaeth hwy, ddal ein gafael yn ein gobaith. A rhodded Duw, ffynhonnell pob dyfalbarhad ac anogaeth, i chwi fod yn gytûn eich meddwl ymhlith eich gilydd, yn ôl ewyllys Crist Iesu, er mwyn ichwi, yn unfryd ac yn unllais, ogoneddu Duw a Thad ein Harglwydd Iesu Grist.

Am hynny, derbyniwch eich gilydd, fel y derbyniodd Crist chwi, er gogoniant Duw. Oherwydd yr wyf yn dweud bod Crist wedi dod yn was i’r Iddewon er mwyn dangos geirwiredd Duw, sef ei fod yn cadarnhau’r addewidion i’r hynafiaid, a hefyd er mwyn i’r Cenhedloedd ogoneddu Duw am ei drugaredd. Fel y mae’n ysgrifenedig: “Oherwydd hyn, clodforaf di ymysg y Cenhedloedd, a chanaf i’th enw.” Ac y mae’n dweud eilwaith: “Llawenhewch, Genhedloedd, ynghyd â’i bobl ef.” Ac eto: “Molwch yr Arglwydd, yr holl Genhedloedd, a’r holl bobloedd yn dyblu’r mawl.” Y mae Eseia hefyd yn dweud: “Fe ddaw gwreiddyn Jesse, y gŵr sy’n codi i lywodraethu’r Cenhedloedd; arno ef y bydd y Cenhedloedd yn seilio’u gobaith.” A bydded i Dduw, ffynhonnell gobaith, eich llenwi â phob llawenydd a thangnefedd wrth ichwi arfer eich ffydd, nes eich bod, trwy nerth yr Ysbryd Glân, yn gorlifo â gobaith.

Mathew 3. 1-12

Yn y dyddiau hynny daeth Ioan Fedyddiwr, gan bregethu’r genadwri hon yn anialwch Jwdea: “Edifarhewch, oherwydd y mae teyrnas nefoedd wedi dod yn agos.” Dyma’r hwn y soniwyd amdano gan y proffwyd Eseia pan ddywedodd: “Llais un yn galw yn yr anialwch, ‘Paratowch ffordd yr Arglwydd, unionwch y llwybrau iddo.'” Yr oedd dillad Ioan o flew camel, a gwregys o groen am ei ganol, a’i fwyd oedd locustiaid a mêl gwyllt. Yr oedd trigolion Jerwsalem a Jwdea i gyd, a’r holl wlad o amgylch yr Iorddonen, yn mynd allan ato, ac yn cael eu bedyddio ganddo yn afon Iorddonen, gan gyffesu eu pechodau.

A phan welodd Ioan lawer o’r Phariseaid a’r Sadwceaid yn dod i’w bedyddio ganddo, dywedodd wrthynt: “Chwi epil gwiberod, pwy a’ch rhybuddiodd i ffoi rhag y digofaint sydd i ddod? Dygwch ffrwyth gan hynny a fydd yn deilwng o’ch edifeirwch. A pheidiwch â meddwl dweud wrthych eich hunain, ‘Y mae gennym Abraham yn dad’, oherwydd ‘rwy’n dweud wrthych y gall Duw godi plant i Abraham o’r cerrig hyn. Ac y mae’r fwyell eisoes wrth wraidd y coed; felly, y mae pob coeden nad yw’n dwyn ffrwyth da yn cael ei thorri i lawr a’i bwrw i’r tân.

Yr wyf fi yn eich bedyddio â dŵr i edifeirwch; ond y mae’r hwn sydd yn dod ar f’ôl i yn gryfach na mi, un nad wyf fi’n deilwng i gario’i sandalau. Bydd ef yn eich bedyddio â’r Ysbryd Glân ac â thân. Y mae ei wyntyll yn barod yn ei law, a bydd yn nithio’n lân yr hyn a ddyrnwyd, ac yn casglu ei rawn i’r ysgubor. Ond am yr us, bydd yn llosgi hwnnw â thân anniffoddadwy.”