Darlleniadau’r

Ail Sul Cyn Y Garawys – 23.02.2025 – Secsagesima

Colect

Cyfoes

Hollalluog Dduw, creaist y nefoedd a’r ddaear a’n creu ni ar dy ddelw dy hun:

dysg ni i ddirnad ôl dy law yn dy holl waith a’th lun yn dy holl blant;

trwy Iesu Grist ein Harglwydd, yr hwn gyda thi a’r Ysbryd Glân

sy’n teyrnasu goruwch pob peth, yn awr a hyd byth. Amen.

Genesis 2. 4b-9, 15-25

Yn y dydd y gwnaeth yr ARGLWYDD Dduw ddaear a nefoedd, nid oedd un o blanhigion y maes wedi dod ar y tir, nac un o lysiau’r maes wedi blaguro, am nad oedd yr ARGLWYDD Dduw eto wedi peri iddi lawio ar y ddaear, ac nad oedd yno ddyn i drin y tir; ond yr oedd tarth yn esgyn o’r ddaear ac yn dyfrhau holl wyneb y tir. Yna lluniodd yr ARGLWYDD Dduw ddyn o lwch y tir, ac anadlodd yn ei ffroenau anadl einioes; a daeth y dyn yn greadur byw. A phlannodd yr ARGLWYDD Dduw ardd yn Eden, tua’r dwyrain; a gosododd yno y dyn yr oedd wedi ei lunio. A gwnaeth yr ARGLWYDD Dduw i bob coeden ddymunol i’r golwg, a da i fwyta ohoni, dyfu o’r tir; ac yr oedd pren y bywyd yng nghanol yr ardd, a phren gwybodaeth da a drwg.

Cymerodd yr ARGLWYDD Dduw y dyn a’i osod yng ngardd Eden, i’w thrin a’i chadw. Rhoddodd yr ARGLWYDD Dduw orchymyn i’r dyn, a dweud, “Cei fwyta’n rhydd o bob coeden yn yr ardd, ond ni chei fwyta o bren gwybodaeth da a drwg, oherwydd y dydd y bwytei ohono ef, byddi’n sicr o farw.”

Dywedodd yr ARGLWYDD Dduw hefyd, “Nid da bod y dyn ar ei ben ei hun; gwnaf iddo ymgeledd cymwys.” Felly fe luniodd yr ARGLWYDD Dduw o’r ddaear yr holl fwystfilod gwyllt a holl adar yr awyr, a daeth â hwy at y dyn i weld pa enw a roddai arnynt; a pha enw bynnag a roes y dyn ar unrhyw greadur, dyna fu ei enw. Rhoes y dyn enw ar yr holl anifeiliaid, ar adar yr awyr, ac ar yr holl fwystfilod gwyllt; ond ni chafodd ymgeledd cymwys iddo’i hun. Yna parodd yr ARGLWYDD Dduw i drymgwsg syrthio ar y dyn, a thra oedd yn cysgu, cymerodd un o’i asennau a chau ei lle â chnawd; ac o’r asen a gymerodd gwnaeth yr ARGLWYDD Dduw wraig, a daeth â hi at y dyn. A dywedodd y dyn, “Dyma hi! Asgwrn o’m hesgyrn, a chnawd o’m cnawd. Gelwir hi yn wraig, am mai o ŵr y cymerwyd hi.” Dyna pam y bydd dyn yn gadael ei dad a’i fam, ac yn glynu wrth ei wraig, a byddant yn un cnawd. Yr oedd y dyn a’i wraig ill dau yn noeth, ac nid oedd arnynt gywilydd.

Salm 65

Testun Beiblaidd

Mawl sy’n ddyledus i ti, O Dduw, yn Seion; ac i ti, sy’n gwrando gweddi, y telir adduned. Atat ti y daw pob un â’i gyffes o bechod: “Y mae ein troseddau’n drech na ni, ond yr wyt ti’n eu maddau.” Gwyn ei fyd y sawl a ddewisi ac a ddygi’n agos, iddo gael preswylio yn dy gynteddau; digoner ninnau â daioni dy dŷ, dy deml sanctaidd.

Mewn gweithredoedd ofnadwy yr atebi ni â buddugoliaeth, O Dduw ein hiachawdwriaeth; ynot yr ymddiried holl gyrion y ddaear a phellafoedd y môr; gosodi’r mynyddoedd yn eu lle â’th nerth, yr wyt wedi dy wregysu â chryfder; yr wyt yn tawelu rhu’r moroedd, rhu eu tonnau, a therfysg pobloedd. Y mae trigolion cyrion y byd yn ofni dy arwyddion; gwnei i diroedd bore a hwyr lawenhau.

Rwyt yn gofalu am y ddaear ac yn ei dyfrhau, gwnaethost hi’n doreithiog iawn; y mae afon Duw’n llawn o ddŵr; darperaist iddynt ŷd. Fel hyn yr wyt yn trefnu ar ei chyfer: dyfrhau ei rhychau, gwastatáu ei chefnau, ei mwydo â chawodydd a bendithio’i chnwd. Yr wyt yn coroni’r flwyddyn â’th ddaioni, ac y mae dy lwybrau’n diferu gan fraster. Y mae porfeydd yr anialdir yn diferu, a’r bryniau wedi eu gwregysu â llawenydd; y mae’r dolydd wedi eu gwisgo â defaid, a’r dyffrynnoedd wedi eu gorchuddio ag ŷd. Y maent yn bloeddio ac yn gorfoleddu.

Datguddiad 4

Ar ôl hyn edrychais, ac wele ddrws wedi ei agor yn y nef; a dyma’r llais, a glywswn gyntaf yn llefaru wrthyf fel sŵn utgorn, yn dweud, “Tyrd i fyny yma, a dangosaf iti’r pethau y mae’n rhaid iddynt ddigwydd ar ôl hyn.” Ar unwaith, yr oeddwn yn yr Ysbryd; ac wele, yr oedd gorsedd wedi ei gosod yn y nef, ac ar yr orsedd un yn eistedd. Yr oedd hwn yn debyg ei olwg i faen iasbis a sardion, ac o amgylch yr orsedd yr oedd enfys debyg i emrallt. O amgylch yr orsedd yr oedd hefyd bedair gorsedd ar hugain, ac ar y rhain bedwar henuriad ar hugain yn eistedd mewn dillad gwyn, ac ar eu pennau goronau aur. o’r orsedd yr oedd fflachiadau mellt a sŵn taranau yn dod allan, ac yn llosgi gerbron yr orsedd yr oedd saith ffagl dân; y rhain yw saith ysbryd Duw. O flaen yr orsedd yr oedd môr megis o wydr, tebyg i risial. Ac yng nghanol yr orsedd ac o’i hamgylch yr oedd pedwar creadur byw yn llawn o lygaid o’r tu blaen a’r tu ôl. Yr oedd y creadur cyntaf yn debyg i lew, a’r ail i lo; yr oedd gan y trydydd wyneb dynol, ac yr oedd y pedwerydd yn debyg i eryr yn hedfan. I’r pedwar creadur byw yr oedd chwe adain yr un, ac yr oeddent yn llawn o lygaid o’u hamgylch ac o’u mewn, a heb orffwys ddydd na nos yr oeddent yn dweud: “Sanct, Sanct, Sanct yw’r Arglwydd Dduw hollalluog, yr hwn oedd a’r hwn sydd a’r hwn sydd i ddod!” Pan fydd y creaduriaid byw yn rhoi gogoniant ac anrhydedd a diolch i’r hwn sy’n eistedd ar yr orsedd, yr hwn sy’n byw byth bythoedd, bydd y pedwar henuriad ar hugain yn syrthio o flaen yr hwn sy’n eistedd ar yr orsedd, gan addoli’r hwn sy’n byw byth bythoedd, a bwrw eu coronau gerbron yr orsedd a dweud: “Teilwng wyt ti, ein Harglwydd a’n Duw, i dderbyn y gogoniant a’r anrhydedd a’r gallu, oherwydd tydi a greodd bob peth, a thrwy dy ewyllys y daethant i fod ac y crewyd hwy.”

Luc 8. 22-25

Un diwrnod, aeth ef i mewn i gwch, a’i ddisgyblion hefyd, ac meddai wrthynt, “Awn drosodd i ochr draw’r llyn,” a hwyliasant ymaith. Tra oeddent ar y dŵr, aeth Iesu i gysgu. A disgynnodd tymestl o wynt ar y llyn; yr oedd y cwch yn llenwi, a hwythau mewn perygl. Aethant ato a’i ddeffro, a dweud, “Meistr, meistr, mae hi ar ben arnom!” Deffrôdd ef, a cheryddodd y gwynt a’r dyfroedd tymhestlog; darfu’r dymestl a bu tawelwch. Yna meddai ef wrthynt, “Ble mae eich ffydd?” Daeth ofn a syndod arnynt, ac meddent wrth ei gilydd, “Pwy ynteu yw hwn? Y mae’n gorchymyn hyd yn oed y gwyntoedd a’r dyfroedd, a hwythau’n ufuddhau iddo.”