Darlleniadau’r

Dydd Y Pasg 20.04.2025

Colect

Cyfoes

Arglwydd pob bywyd a nerth, gorchfygaist hen drefn pechod a marwolaeth

drwy atgyfodiad nerthol dy Fab er mwyn gwneud pob peth yn newydd ynddo ef:

caniatâ i ni, sy’n farw i bechod, ac yn fyw i ti yn Iesu Grist,

deyrnasu gydag ef mewn gogoniant; bydded iddo gyda thi a’r Ysbryd Glân

glod a moliant, gogoniant a gallu, yn awr ac yn dragwyddol. Amen.

Actau 10. 34-43 neu Eseia 65. 17-25

Actau 10. 34-43

A dechreuodd Pedr lefaru: “Ar fy ngwir,” meddai, “‘rwy’n deall nad yw Duw yn dangos ffafriaeth, ond bod y sawl ym mhob cenedl sy’n ei ofni ac yn gweithredu cyfiawnder yn dderbyniol ganddo ef. Y gair hwn a anfonodd i blant Israel, gan gyhoeddi Efengyl tangnefedd drwy Iesu Grist; ef yw Arglwydd pawb. Gwyddoch chwi’r peth a fu drwy holl Jwdea, gan ddechrau yng Ngalilea wedi’r bedydd a gyhoeddodd Ioan – Iesu o Nasareth, y modd yr eneiniodd Duw ef â’r Ysbryd Glân ac â nerth. Aeth ef oddi amgylch gan wneud daioni ac iacháu pawb oedd dan ormes y diafol, am fod Duw gydag ef. Ac yr ydym ni’n dystion o’r holl bethau a wnaeth yng ngwlad yr Iddewon ac yn Jerwsalem. A lladdasant ef, gan ei grogi ar bren. Ond cyfododd Duw ef ar y trydydd dydd, a pheri iddo ddod yn weledig, nid i’r holl bobl, ond i dystion oedd wedi eu rhagethol gan Dduw, sef i ni, y rhai a fu’n cydfwyta ac yn cydyfed ag ef wedi iddo atgyfodi oddi wrth y meirw. Gorchmynnodd i ni bregethu i’r bobl, a thystiolaethu mai hwn yw’r un a benodwyd gan Dduw yn farnwr y byw a’r meirw. I hwn y mae’r holl broffwydi’n tystio, y bydd pawb sy’n credu ynddo ef yn derbyn maddeuant pechodau trwy ei enw.”

Eseia 25. 6-9

Yr wyf fi’n creu nefoedd newydd a daear newydd; ni chofir y pethau gynt na meddwl amdanynt. Byddwch lawen, gorfoleddwch yn ddi-baid am fy mod i yn creu, ie, yn creu Jerwsalem yn orfoledd, a’i phobl yn llawenydd. Gorfoleddaf yn Jerwsalem, llawenychaf yn fy mhobl; ni chlywir ynddi mwyach na sŵn wylofain na chri trallod. Ni bydd yno byth eto blentyn yn dihoeni, na henwr heb gyflawni nifer ei flynyddoedd; llanc fydd yr un sy’n marw’n ganmlwydd, a dilornir y sawl nad yw’n cyrraedd ei gant. Byddant yn adeiladu tai ac yn byw ynddynt, yn plannu gwinllannoedd ac yn bwyta’u ffrwyth; ni fydd neb yn adeiladu i arall gyfanheddu, nac yn plannu ac arall yn bwyta. Bydd fy mhobl yn byw cyhyd â choeden, a’m hetholedig yn llwyr fwynhau gwaith eu dwylo. Ni fyddant yn llafurio’n ofer, nac yn magu plant i drallod; cenhedlaeth a fendithiwyd gan yr ARGLWYDD ydynt, hwy a’u hepil hefyd. Byddaf yn eu hateb cyn iddynt alw, ac yn eu gwrando wrth iddynt lefaru. Bydd y blaidd a’r oen yn cydbori, a’r llew yn bwyta gwair fel ych; a llwch fydd bwyd y sarff. Ni wnânt ddrwg na difrod yn fy holl fynydd sanctaidd,” medd yr ARGLWYDD.

Salm 118. [1, 2,] 14-24

Testun Beiblaidd

[1,2]

Diolchwch i’r ARGLWYDD, oherwydd da yw, ac y mae ei gariad hyd byth. Dyweded Israel yn awr, “Y mae ei gariad hyd byth.”

14-24

Yr ARGLWYDD yw fy nerth a’m cân, ac ef yw’r un a’m hachubodd. Clywch gân gwaredigaeth ym mhebyll y rhai cyfiawn: “Y mae deheulaw’r ARGLWYDD yn gweithredu’n rymus; y mae deheulaw’r ARGLWYDD wedi ei chodi; y mae deheulaw’r ARGLWYDD yn gweithredu’n rymus.” Nid marw ond byw fyddaf, ac adroddaf am weithredoedd yr ARGLWYDD. Disgyblodd yr ARGLWYDD fi’n llym, ond ni roddodd fi yn nwylo marwolaeth. Agorwch byrth cyfiawnder i mi; dof finnau i mewn a diolch i’r ARGLWYDD. Dyma borth yr ARGLWYDD; y cyfiawn a ddaw i mewn drwyddo. Diolchaf i ti am fy ngwrando a dod yn waredigaeth i mi. Y maen a wrthododd yr adeiladwyr a ddaeth yn brif gonglfaen. Gwaith yr ARGLWYDD yw hyn, ac y mae’n rhyfeddod yn ein golwg. Dyma’r dydd y gweithredodd yr ARGLWYDD; gorfoleddwn a llawenhawn ynddo.

1 Corinthiaid 15. 19-26 neu Actau 10. 34-43

1 Corinthiaid 15. 19-26

Os ar gyfer y bywyd hwn yn unig yr ydym wedi gobeithio yng Nghrist, nyni yw’r bobl fwyaf truenus o bawb. Ond y gwir yw fod Crist wedi ei gyfodi oddi wrth y meirw, yn flaenffrwyth y rhai sydd wedi huno. Gan mai trwy ddyn y daeth marwolaeth, trwy ddyn hefyd y daeth atgyfodiad y meirw. Oherwydd fel y mae pawb yn marw yn Adda, felly hefyd y gwneir pawb yn fyw yng Nghrist. Ond pob un yn ei briod drefn: Crist y blaenffrwyth, ac yna, ar ei ddyfodiad ef, y rhai sy’n eiddo Crist. Yna daw’r diwedd, pan fydd Crist yn traddodi’r deyrnas i Dduw’r Tad, ar ôl iddo ddileu pob tywysogaeth, a phob awdurdod a gallu. Oherwydd y mae’n rhaid iddo ef ddal i deyrnasu nes iddo osod ei holl elynion dan ei draed. Y gelyn olaf a ddilëir yw angau.

Actau 10. 34-43

Ioan 20. 1-18 neu Luc 24. 1-12

Ioan 20. 1-18

Ar y dydd cyntaf o’r wythnos, yn fore, tra oedd hi eto’n dywyll, dyma Mair Magdalen yn dod at y bedd, ac yn gweld bod y maen wedi ei dynnu oddi wrth y bedd. Rhedodd, felly, nes dod at Simon Pedr a’r disgybl arall, yr un yr oedd Iesu’n ei garu. Ac meddai wrthynt, “Y maent wedi cymryd yr Arglwydd allan o’r bedd, ac ni wyddom lle y maent wedi ei roi i orwedd.” Yna cychwynnodd Pedr a’r disgybl arall allan, a mynd at y bedd. Yr oedd y ddau’n cydredeg, ond rhedodd y disgybl arall ymlaen yn gynt na Pedr, a chyrraedd y bedd yn gyntaf. Plygodd i edrych, a gwelodd y llieiniau yn gorwedd yno, ond nid aeth i mewn. Yna daeth Simon Pedr ar ei ôl, a mynd i mewn i’r bedd. Gwelodd y llieiniau yn gorwedd yno, a hefyd y cadach oedd wedi bod am ei ben ef; nid oedd hwn yn gorwedd gyda’r llieiniau, ond ar wahân, wedi ei blygu ynghyd. Yna aeth y disgybl arall, y cyntaf i ddod at y bedd, yntau i mewn. Gwelodd, ac fe gredodd. Oherwydd nid oeddent eto wedi deall yr hyn a ddywed yr Ysgrythur, fod yn rhaid iddo atgyfodi oddi wrth y meirw. Yna aeth y disgyblion yn ôl adref. Ond yr oedd Mair yn dal i sefyll y tu allan i’r bedd, yn wylo. Wrth iddi wylo felly, plygodd i edrych i mewn i’r bedd, a gwelodd ddau angel mewn dillad gwyn yn eistedd lle’r oedd corff Iesu wedi bod yn gorwedd, un wrth y pen a’r llall wrth y traed. Ac meddai’r rhain wrthi, “Wraig, pam yr wyt ti’n wylo?” Atebodd hwy, “Y maent wedi cymryd fy Arglwydd i ffwrdd, ac ni wn i lle y maent wedi ei roi i orwedd.” Wedi iddi ddweud hyn, troes yn ei hôl, a gwelodd Iesu’n sefyll yno, ond heb sylweddoli mai Iesu ydoedd. “Wraig,” meddai Iesu wrthi, “pam yr wyt ti’n wylo? Pwy yr wyt yn ei geisio?” Gan feddwl mai’r garddwr ydoedd, dywedodd hithau wrtho, “Os mai ti, syr, a’i cymerodd ef, dywed wrthyf lle y rhoddaist ef i orwedd, ac fe’i cymeraf fi ef i’m gofal.” Meddai Iesu wrthi, “Mair.” Troes hithau, ac meddai wrtho yn iaith yr Iddewon, “Rabbwni” (hynny yw, Athro). Meddai Iesu wrthi, “Paid â glynu wrthyf, oherwydd nid wyf eto wedi esgyn at y Tad. Ond dos at fy mrodyr, a dywed wrthynt, ‘Yr wyf yn esgyn at fy Nhad i a’ch Tad chwi, fy Nuw i a’ch Duw chwi.'” Ac aeth Mair Magdalen i gyhoeddi’r newydd i’r disgyblion. “Yr wyf wedi gweld yr Arglwydd,” meddai, ac eglurodd ei fod wedi dweud y geiriau hyn wrthi.

Luc 24. 1-12

Ar y dydd cyntaf o’r wythnos, ar doriad gwawr, daethant at y bedd gan ddwyn y peraroglau yr oeddent wedi eu paratoi. Cawsant y maen wedi ei dreiglo i ffwrdd oddi wrth y bedd, ond pan aethant i mewn ni chawsant gorff yr Arglwydd Iesu. Yna, a hwythau mewn penbleth ynglŷn â hyn, dyma ddau ddyn yn ymddangos iddynt mewn gwisgoedd llachar. Daeth ofn arnynt, a phlygasant eu hwynebau tua’r ddaear. Meddai’r dynion wrthynt, “Pam yr ydych yn ceisio ymhlith y meirw yr hwn sy’n fyw? Nid yw ef yma; y mae wedi ei gyfodi. Cofiwch fel y llefarodd wrthych tra oedd eto yng Ngalilea, gan ddweud ei bod yn rhaid i Fab y Dyn gael ei draddodi i ddwylo pechaduriaid, a’i groeshoelio, a’r trydydd dydd atgyfodi.” A daeth ei eiriau ef i’w cof. Dychwelsant o’r bedd, ac adrodd yr holl bethau hyn wrth yr un ar ddeg ac wrth y lleill i gyd.

Mair Magdalen a Joanna a Mair mam Iago oedd y gwragedd hyn; a’r un pethau a ddywedodd y gwragedd eraill hefyd, oedd gyda hwy, wrth yr apostolion. Ond i’w tyb hwy, lol oedd yr hanesion hyn, a gwrthodasant gredu’r gwragedd. Ond cododd Pedr a rhedeg at y bedd; plygodd i edrych, ac ni welodd ddim ond y llieiniau. Ac aeth ymaith, gan ryfeddu wrtho’i hun at yr hyn oedd wedi digwydd.