Darlleniadau’r

Sul Y Beibl. 26.10. 2025

Colect

Cyfoes

O Arglwydd bendigaid, a beraist fod yr holl ysgrythur lân
yn ysgrifenedig i’n haddysgu ni, cynorthwya ni i wrando arni,
ei darllen, ei chwilio, ei dysgu ac ymborthi arni
fel, trwy amynedd, a chymorth dy air sanctaidd
y cofleidiwn ac y daliwn ein gafael yn wastadol
yng ngobaith y bywyd tragwyddol,
a roddaist i ni yn ein Hiachawdwr Iesu Grist,
sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,
yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Parhaol

Joel 2. 23-32

Blant Seion, byddwch lawen, gorfoleddwch yn yr ARGLWYDD eich Duw; oherwydd rhydd ef ichwi law cynnar digonol; fe dywallt y glawogydd ichwi, y rhai cynnar a’r rhai diweddar fel o’r blaen. Bydd y llawr dyrnu yn llawn o ŷd a’r cafnau yn orlawn o win ac olew.
“Ad-dalaf ichwi am y blynyddoedd a ddifaodd y locust ar ei dyfiant a’r locust mawr, y locust difaol a’r cyw locust, fy llu mawr, a anfonais i’ch mysg.
“Fe fwytewch yn helaeth, nes eich digoni, a moliannu enw’r ARGLWYDD eich Duw, a wnaeth ryfeddod â chwi. Ni wneir fy mhobl yn waradwydd mwyach. Cewch wybod fy mod i yng nghanol Israel, ac mai myfi, yr ARGLWYDD, yw eich Duw, ac nid neb arall. Ni wneir fy mhobl yn waradwydd mwyach.
“Ar ôl hyn tywalltaf fy ysbryd ar bawb; bydd eich meibion a’ch merched yn proffwydo, bydd eich hynafgwyr yn gweld breuddwydion, a’ch gwŷr ifainc yn cael gweledigaethau. Hyd yn oed ar y gweision a’r morynion fe dywalltaf fy ysbryd yn y dyddiau hynny.
“Rhof argoelion yn y nefoedd ac ar y ddaear, gwaed a thân a cholofnau mwg. Troir yr haul yn dywyllwch a’r lleuad yn waed cyn i ddydd mawr ac ofnadwy yr ARGLWYDD ddod. A bydd pob un sy’n galw ar enw’r ARGLWYDD yn cael ei achub, oherwydd ar Fynydd Seion ac yn Jerwsalem bydd rhai dihangol, fel y dywedodd yr ARGLWYDD, ac ymysg y gwaredigion rai a elwir gan yr ARGLWYDD.

Salm 65 neu 65. 1-8

Testun Beiblaidd

I’r Cyfarwyddwr: Salm. I Ddafydd. Cân. Mawl sy’n ddyledus i ti, O Dduw, yn Seion; ac i ti, sy’n gwrando gweddi, y telir adduned. Atat ti y daw pob un â’i gyffes o bechod: “Y mae ein troseddau’n drech na ni, ond yr wyt ti’n eu maddau.” Gwyn ei fyd y sawl a ddewisi ac a ddygi’n agos, iddo gael preswylio yn dy gynteddau; digoner ninnau â daioni dy dŷ, dy deml sanctaidd.
Mewn gweithredoedd ofnadwy yr atebi ni â buddugoliaeth, O Dduw ein hiachawdwriaeth; ynot yr ymddiried holl gyrion y ddaear a phellafoedd y môr; gosodi’r mynyddoedd yn eu lle â’th nerth, yr wyt wedi dy wregysu â chryfder; yr wyt yn tawelu rhu’r moroedd, rhu eu tonnau, a therfysg pobloedd. Y mae trigolion cyrion y byd yn ofni dy arwyddion; gwnei i diroedd bore a hwyr lawenhau.
9 Rwyt yn gofalu am y ddaear ac yn ei dyfrhau, gwnaethost hi’n doreithiog iawn; y mae afon Duw’n llawn o ddŵr; darperaist iddynt ŷd. Fel hyn yr wyt yn trefnu ar ei chyfer: dyfrhau ei rhychau, gwastatáu ei chefnau, ei mwydo â chawodydd a bendithio’i chnwd. Yr wyt yn coroni’r flwyddyn â’th ddaioni, ac y mae dy lwybrau’n diferu gan fraster. Y mae porfeydd yr anialdir yn diferu, a’r bryniau wedi eu gwregysu â llawenydd; y mae’r dolydd wedi eu gwisgo â defaid, a’r dyffrynnoedd wedi eu gorchuddio ag ŷd. Y maent yn bloeddio ac yn gorfoleddu.

2 Timotheus 4. 6-8, 16-18

Oherwydd y mae fy mywyd i eisoes yn cael ei dywallt mewn aberth, ac y mae amser fy ymadawiad wedi dod. Yr wyf wedi ymdrechu’r ymdrech lew, yr wyf wedi rhedeg yr yrfa i’r pen, yr wyf wedi cadw’r ffydd. Bellach y mae torch cyfiawnder ar gadw i mi; a bydd yr Arglwydd, y Barnwr cyfiawn, yn ei chyflwyno hi imi ar y Dydd hwnnw, ac nid i mi yn unig ond i bawb fydd wedi rhoi eu serch ar ei ymddangosiad ef.
Yn y gwrandawiad cyntaf o’m hamddiffyniad, ni safodd neb gyda mi; aeth pawb a’m gadael; peidied Duw â chyfrif hyn yn eu herbyn. Ond safodd yr Arglwydd gyda mi, a rhoddodd nerth imi, er mwyn, trwof fi, i’r pregethu gael ei gyflawni ac i’r holl Genhedloedd gael ei glywed; a chefais fy ngwaredu o enau’r llew. A bydd yr Arglwydd eto’n fy ngwaredu i rhag pob cam, a’m dwyn yn ddiogel i’w deyrnas nefol. Iddo ef y byddo’r gogoniant byth bythoedd! Amen.

Luc 18. 9-14

Dywedodd hefyd y ddameg hon wrth rai oedd yn sicr eu bod hwy eu hunain yn gyfiawn, ac yn dirmygu pawb arall: “Aeth dau ddyn i fyny i’r deml i weddïo, y naill yn Pharisead a’r llall yn gasglwr trethi. Safodd y Pharisead wrtho’i hun a gweddïo fel hyn: ‘O Dduw, yr wyf yn diolch iti am nad wyf fi fel pawb arall, yn rheibus, yn anghyfiawn, yn odinebus, na chwaith fel y casglwr trethi yma. Yr wyf yn ymprydio ddwywaith yr wythnos, ac yn talu degwm ar bopeth a gaf.’ Ond yr oedd y casglwr trethi yn sefyll ymhell i ffwrdd, heb geisio cymaint â chodi ei lygaid tua’r nef; yr oedd yn curo ei fron gan ddweud, ‘O Dduw, bydd drugarog wrthyf fi, bechadur.’ Rwy’n dweud wrthych, dyma’r un a aeth adref wedi ei gyfiawnhau, nid y llall; oherwydd darostyngir pob un sy’n ei ddyrchafu ei hun, a dyrchefir pob un sy’n ei ddarostwng ei hun.”

neu Cysylltedig

Sirach 35. 12-17 neu Jeremeia 14. 7-10, 19-22

Sirach 35. 12-17

Paid â cheisio’i brynu â rhodd, oherwydd nis derbyn; a phaid ag ymddiried mewn aberth anghyfiawn; oherwydd barnwr yw’r Arglwydd nad yw’n ystyried safle neb.
Yn ddi-derbyn-wyneb yn achos y tlawd, fe wrendy ar ei ble os cafodd gam. Ni fydd byth yn ddiystyr o ddyfeisiad yr amddifad, nac o’r weddw sy’n tywallt ei chŵyn. Onid yw dagrau’r weddw yn llif ar ei gruddiau, wrth iddi lefain yn erbyn y sawl a’u
cyffrôdd? Bydd y dyn sy’n gwasanaethu Duw ac yn rhyngu ei fodd yn gymeradwy, a bydd ei weddi yn esgyn hyd at y cymylau. Y mae gweddi’r gostyngedig yn treiddio’r cymylau. ond nis bodlonir nes iddi gyrraedd ei nod. Ni fydd yn peidio, nes i’r Goruchaf ymweld ag ef i farnu o blaid y cyfiawn, a gweini cosb.

Jeremeia 14. 7-10, 19-22

“Yn ddiau, er i’n drygioni dystio yn ein herbyn, O ARGLWYDD, gweithreda er mwyn dy enw. Y mae ein gwrthgilio’n aml, pechasom yn dy erbyn. Gobaith Israel, a’i geidwad yn awr ei adfyd, pam y byddi fel dieithryn yn y tir, fel ymdeithydd yn lledu pabell i aros noson? Pam y byddi fel un mewn syndod, fel un cryf yn methu achub? Ond eto yr wyt yn ein mysg ni, ARGLWYDD; dy enw di a roddwyd arnom; paid â’n gadael.”
Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth y bobl hyn: “Mor hoff ganddynt yw crwydro heb atal eu traed; am hynny, ni fyn yr ARGLWYDD mohonynt, fe gofia eu drygioni yn awr, a chosbi eu pechodau.”
A wrthodaist ti Jwda yn llwyr? A ffieiddiaist ti Seion? Pam y trewaist ni heb fod inni iachâd? Disgwyl yr oeddem am heddwch, ond ni ddaeth daioni; am amser iachâd, ond dychryn a ddaeth. Cydnabyddwn, ARGLWYDD, ein drygioni, a chamwedd ein hynafiaid; yn wir, yr ydym wedi pechu yn dy erbyn. Ond oherwydd dy enw, paid â’n ffieiddio ni, na dirmygu dy orsedd ogoneddus; cofia dy gyfamod â ni, paid â’i dorri. A oes neb ymhlith gau dduwiau’r cenhedloedd a rydd lawogydd? A rydd y nefoedd ei hun gawodydd? Na, ond ti, yr ARGLWYDD ein Duw, ynot ti yr hyderwn, ti yn unig a wnei’r pethau hyn oll.

Salm 84. 1-7

Testun Beiblaidd

I’r Cyfarwyddwr: ar y Gittith. I feibion Cora. Salm. Mor brydferth yw dy breswylfod, O ARGLWYDD y Lluoedd. Yr wyf yn hiraethu, yn dyheu hyd at lewyg am gynteddau’r ARGLWYDD; y mae’r cyfan ohonof yn gweiddi’n llawen ar y Duw byw.
Cafodd hyd yn oed aderyn y to gartref, a’r wennol nyth iddi ei hun, lle mae’n magu ei chywion, wrth dy allorau di, O ARGLWYDD y Lluoedd, fy Mrenin a’m Duw. Gwyn eu byd y rhai sy’n trigo yn dy dŷ, yn canu mawl i ti’n wastadol.
Gwyn eu byd y rhai yr wyt ti’n noddfa iddynt, a ffordd y pererinion yn eu calon. Wrth iddynt fynd trwy ddyffryn Baca fe’i cânt yn ffynnon; bydd y glaw cynnar yn ei orchuddio â bendith. Ânt o nerth i nerth, a bydd Duw y duwiau yn ymddangos yn Seion.

2 Timotheus 4. 6-8, 16-18

Luc 18. 9-14