Darlleniadau’r

Genedigaeth Ein Harglwydd 25.12. 2025

Colect

Cyfoes

Hollalluog Dduw, rhoddaist i ni dy uniganedig Fab i gymryd ein natur ni

a’i eni ar gyfenw i’r amser yma o forwyn bur: caniatâ i ni, sydd wedi ein geni drachefn

a’n gwneud yn blant i ti trwy fabwysiad a gras, gael ein hadnewyddu’n feunyddiol

trwy dy Ysbryd Glân; trwy Iesu Grist dy Fab ein Harglwydd

sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi a’r Ysbryd Glân,

yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Eseia 9. 2-7

Y bobl oedd yn rhodio mewn tywyllwch a welodd oleuni mawr; y rhai a fu’n byw mewn gwlad o gaddug dudew a gafodd lewyrch golau. Amlheaist orfoledd iddynt, chwanegaist lawenydd; llawenhânt o’th flaen fel yn adeg y cynhaeaf, ac fel y byddant yn gorfoleddu wrth rannu’r ysbail. Oherwydd drylliaist yr iau oedd yn faich iddynt, a’r croesfar oedd ar eu hysgwydd, a’r ffon oedd gan eu gyrrwr, fel yn nydd Midian. Pob esgid ar droed rhyfelwr mewn ysgarmes, a phob dilledyn wedi ei drybaeddu mewn gwaed, fe’u llosgir fel tanwydd. Canys bachgen a aned i ni, mab a roed i ni, a bydd yr awdurdod ar ei ysgwydd. Fe’i gelwir, “Cynghorwr rhyfeddol, Duw cadarn, Tad bythol, Tywysog heddychlon”.

Salm 96

Testun Beiblaidd

Canwch i’r ARGLWYDD gân newydd, canwch i’r ARGLWYDD yr holl ddaear. Canwch i’r ARGLWYDD, bendithiwch ei enw, cyhoeddwch ei iachawdwriaeth o ddydd i ddydd. Dywedwch am ei ogoniant ymysg y bobloedd, ac am ei ryfeddodau ymysg yr holl genhedloedd. Oherwydd mawr yw’r ARGLWYDD, a theilwng iawn o fawl; y mae i’w ofni’n fwy na’r holl dduwiau. Eilunod yw holl dduwiau’r bobloedd, ond yr ARGLWYDD a wnaeth y nefoedd. Y mae anrhydedd a mawredd o’i flaen, nerth a gogoniant yn ei gysegr. Rhowch i’r ARGLWYDD, dylwythau’r cenhedloedd, rhowch i’r ARGLWYDD anrhydedd a nerth; rhowch i’r ARGLWYDD anrhydedd ei enw, dygwch offrwm a dewch i’w gynteddoedd. Ymgrymwch i’r ARGLWYDD yn ysblander ei sancteiddrwydd; crynwch o’i flaen, yr holl ddaear. Dywedwch ymhlith y cenhedloedd, “Y mae’r ARGLWYDD yn frenin”; yn wir, y mae’r byd yn sicr ac nis symudir; bydd ef yn barnu’r bobloedd yn uniawn. Bydded y nefoedd yn llawen a gorfoledded y ddaear; rhued y môr a’r cyfan sydd ynddo, llawenyched y maes a phopeth sydd ynddo. Yna bydd holl brennau’r goedwig yn canu’n llawen o flaen yr ARGLWYDD, oherwydd y mae’n dod, oherwydd y mae’n dod i farnu’r ddaear. Bydd yn barnu’r byd â chyfiawnder, a’r bobloedd â’i wirionedd.

Titus 2. 11-14

Oherwydd amlygwyd gras Duw i ddwyn gwaredigaeth i bawb, gan ein hyfforddi i ymwrthod ag annuwioldeb a chwantau bydol, a byw’n ddisgybledig a chyfiawn a duwiol yn y byd presennol, a disgwyl cyflawni’r gobaith gwyn-fydedig yn ymddangosiad gogoniant ein Duw mawr a’n Gwaredwr, Iesu Grist.

Rhoddodd ef ei hun drosom ni i brynu rhyddid inni oddi wrth bob anghyfraith, a’n glanhau ni i fod yn bobl wedi eu neilltuo iddo ef ei hun ac yn llawn sêl dros weithredoedd da.

Luc 2. 1-14, [15-20]

1-14

Yn y dyddiau hynny aeth gorchymyn allan oddi wrth Cesar Awgwstus i gofrestru’r holl Ymerodraeth. Digwyddodd y cofrestru cyntaf hwn pan oedd Cyrenius yn llywodraethu ar Syria. Aeth pawb felly i’w gofrestru, pob un i’w dref ei hun. Oherwydd ei fod yn perthyn i dŷ a theulu Dafydd, aeth Joseff i fyny o dref Nasareth yng Ngalilea i Jwdea, i dref Dafydd a elwir Bethlehem, i ymgofrestru ynghyd â Mair ei ddyweddi; ac yr oedd hi’n feichiog. Pan oeddent yno, cyflawnwyd yr amser iddi esgor, ac esgorodd ar ei mab cyntafanedig; a rhwymodd ef mewn dillad baban a’i osod mewn preseb, am nad oedd lle iddynt yn y gwesty.

Yn yr un ardal yr oedd bugeiliaid allan yn y wlad yn gwarchod eu praidd liw nos. A safodd angel yr Arglwydd yn eu hymyl a disgleiriodd gogoniant yr Arglwydd o’u hamgylch; a daeth arswyd arnynt. Yna dywedodd yr angel wrthynt, “Peidiwch ag ofni, oherwydd wele, yr wyf yn cyhoeddi i chwi y newydd da am lawenydd mawr a ddaw i’r holl bobl: ganwyd i chwi heddiw yn nhref Dafydd, Waredwr, yr hwn yw’r Meseia, yr Arglwydd; a dyma’r arwydd i chwi: cewch hyd i’r un bach wedi ei rwymo mewn dillad baban ac yn gorwedd mewn preseb.” Yn sydyn ymddangosodd gyda’r angel dyrfa o’r llu nefol, yn moli Duw gan ddweud: “Gogoniant yn y goruchaf i Dduw, ac ar y ddaear tangnefedd ymhlith y rhai sydd wrth ei fodd.”

[15-20]

Wedi i’r angylion fynd ymaith oddi wrthynt i’r nef, dechreuodd y bugeiliaid ddweud wrth ei gilydd, “Gadewch inni fynd i Fethlehem a gweld yr hyn sydd wedi digwydd, y peth yr hysbysodd yr Arglwydd ni amdano.” Aethant ar frys, a chawsant hyd i Fair a Joseff, a’r baban yn gorwedd yn y preseb; ac wedi ei weld mynegasant yr hyn oedd wedi ei lefaru wrthynt am y plentyn hwn. Rhyfeddodd pawb a’u clywodd at y pethau a ddywedodd y bugeiliaid wrthynt; ond yr oedd Mair yn cadw’r holl bethau hyn yn ddiogel yn ei chalon ac yn myfyrio arnynt. Dychwelodd y bugeiliaid gan ogoneddu a moli Duw am yr holl bethau a glywsant ac a welsant, yn union fel y llefarwyd wrthynt.