Darlleniadau’r

Y Drindod 6. 27.07.2025

Colect

Cyfoes

Dduw trugarog, darperaist i’r rhai sy’n dy garu y fath bethau daionus sydd uwchlaw ein deall:

tywallt yn ein calonnau’r fath gariad tuag atat, fel y bo i ni, sy’n dy garu uwchlaw pob dim,

allu derbyn dy addewidion, sy’n fwy rhagorol na dim y gallwn ni ei ddeisyfu;

trwy Iesu Grist ein Harglwydd, sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi,

yn undod yr Ysbryd Glân, yn un Duw, yn awr ac am byth. Amen.

Parhaol

Hosea 1. 2-10

Dyma ddechrau geiriau’r ARGLWYDD trwy Hosea. Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Hosea, “Dos, cymer iti wraig o butain, a phlant puteindra, oherwydd puteiniodd y wlad i gyd trwy gilio oddi wrth yr ARGLWYDD.” Fe aeth a chymryd Gomer, merch Diblaim; beichiogodd hithau a geni mab iddo.

Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrtho, “Enwa ef Jesreel, oherwydd ymhen ychydig eto dialaf ar dŷ Jehu am waed Jesreel, a rhof derfyn ar frenhiniaeth tŷ Israel. Y dydd hwnnw torraf fwa Israel yn nyffryn Jesreel.”

Beichiogodd Gomer eilwaith a geni merch. A dywedodd yr ARGLWYDD wrth Hosea, “Enwa hi Lo-ruhama, oherwydd ni wnaf drugaredd mwyach â thŷ Israel, i roi maddeuant iddynt. Ond gwnaf drugaredd â thŷ Jwda, a gwaredaf hwy trwy’r ARGLWYDD eu Duw; ond ni waredaf hwy trwy’r bwa, y cleddyf, rhyfel, meirch na marchogion.”

Wedi iddi ddiddyfnu Lo-ruhama, beichiogodd Gomer a geni mab. A dywedodd yr ARGLWYDD, “Enwa ef Lo-ammi, oherwydd nid ydych yn bobl i mi, na minnau’n Dduw i chwithau.”

Bydd nifer plant Israel fel tywod y môr, na ellir ei fesur na’i rifo. Yn y lle y dywedwyd wrthynt, “Nid-fy-mhobl ydych”, fe ddywedir wrthynt, “Meibion y Duw byw”.

Salm 85. neu 85. 1-7

Testun Beiblaidd

1-7

O Arglwydd, buost drugarog wrth dy dir; adferaist lwyddiant i Jacob. Maddeuaist gamwedd dy bobl, a dileu eu holl bechod. Tynnaist dy holl ddigofaint yn ôl, a throi oddi wrth dy lid mawr.

Adfer ni eto, O Dduw ein hiachawdwriaeth, a rho heibio dy ddicter tuag atom. A fyddi’n digio wrthym am byth, ac yn dal dig atom am genedlaethau? Oni fyddi’n ein hadfywio eto, er mwyn i’th bobl lawenhau ynot? Dangos i ni dy ffyddlondeb, O ARGLWYDD, a rho dy waredigaeth inni.

8-13

Bydded imi glywed yr hyn a lefara’r Arglwydd DDUW, oherwydd bydd yn cyhoeddi heddwch i’w bobl ac i’w ffyddloniaid, rhag iddynt droi drachefn at ffolineb. Yn wir, y mae ei waredigaeth yn agos at y rhai sy’n ei ofni, fel bod gogoniant yn aros yn ein tir.

Bydd cariad a gwirionedd yn cyfarfod, a chyfiawnder a heddwch yn cusanu ei gilydd. Bydd ffyddlondeb yn tarddu o’r ddaear, a chyfiawnder yn edrych i lawr o’r nefoedd. Bydd yr ARGLWYDD yn rhoi daioni, a’n tir yn rhoi ei gnwd. Bydd cyfiawnder yn mynd o’i flaen, a heddwch yn dilyn yn ôl ei droed.

Colosiaid 2. 6-15, [16-19]

Felly, gan eich bod wedi derbyn Crist Iesu, yr Arglwydd, dylech fyw ynddo ef. Cadwch eich gwreiddiau ynddo, gan gael eich adeiladu ynddo, a’ch cadarnhau yn y ffydd fel y’ch dysgwyd, a bod yn ddibrin eich diolch.

Gwyliwch rhag i neb eich cipio i gaethiwed drwy athroniaeth a gwag hudoliaeth yn ôl traddodiad dynol, yn ôl ysbrydion elfennig y cyfanfyd, ac nid yn ôl Crist. Oherwydd ynddo ef y mae holl gyflawnder y Duwdod yn preswylio’n gorfforol, ac yr ydych chwithau wedi eich dwyn i gyflawnder ynddo ef. Y mae ef yn ben ar bob tywysogaeth ac awdurdod. Ynddo ef hefyd yr enwaedwyd arnoch ag enwaediad nad yw o waith llaw, ond yn hytrach o ddiosg y corff cnawdol; hwn yw enwaediad Crist. Claddwyd chwi gydag ef yn eich bedydd, ac yn y bedydd hefyd fe’ch cyfodwyd gydag ef drwy ffydd yn nerth Duw, yr hwn a’i cyfododd ef oddi wrth y meirw. Ac er eich bod yn feirw yn eich camweddau a’ch cnawd dienwaededig, fe’ch gwnaeth chwi yn fyw gydag ef. Y mae wedi maddau inni ein holl gamweddau, ac wedi diddymu’r ddogfen oedd yn ein rhwymo i’r gofynion a’n gwnâi ni yn ddyledwyr. Y mae wedi ei bwrw hi o’r neilltu; fe’i hoeliodd ar y groes. Diarfogodd y tywysogaethau a’r awdurdodau, a’u gwneud yn sioe gerbron y byd yng ngorymdaith ei fuddugoliaeth arnynt ar y groes.

[16-19]

Peidiwch, felly, â chymryd eich barnu gan neb ynglŷn â bwyta ac yfed, neu mewn perthynas â gŵyl neu newydd-loer neu Saboth. Cysgod yw’r rhain o’r pethau sy’n dod; Crist biau’r sylwedd. Peidiwch â chymryd eich gwahardd gan ddyfarniad neb sydd â’i fryd ar ddiraddio’r hunan, ac ar addoli angylion ar sail ei weledigaethau. Meddwl cnawdol sy’n peri i rai felly ymchwyddo heb achos, ac nid oes ganddynt afael ar y pen. Ond oddi wrth y pen y mae’r holl gorff yn cael ei gynnal a’i gydgysylltu trwy’r cymalau a’r gewynnau, ac felly’n prifio â phrifiant sydd o Dduw.

Luc 11. 1-13

Yr oedd ef yn gweddïo mewn rhyw fan, ac wedi iddo orffen dywedodd un o’i ddisgyblion wrtho, “Arglwydd, dysg i ni weddïo, fel y dysgodd Ioan yntau i’w ddisgyblion ef.” Ac meddai wrthynt, “Pan weddïwch, dywedwch: ‘Dad, sancteiddier dy enw; deled dy deyrnas; dyro inni o ddydd i ddydd ein bara beunyddiol; a maddau inni ein pechodau, oherwydd yr ydym ninnau yn maddau i bob un sy’n troseddu yn ein herbyn; a phaid â’n dwyn i brawf.'”

Yna meddai wrthynt, “Pe bai un ohonoch yn mynd at gyfaill ganol nos ac yn dweud wrtho, ‘Gyfaill, rho fenthyg tair torth imi, oherwydd y mae cyfaill imi wedi cyrraedd acw ar ôl taith, ac nid oes gennyf ddim i’w osod o’i flaen’; a phe bai yntau yn ateb o’r tu mewn, ‘Paid â’m blino; y mae’r drws erbyn hyn wedi ei folltio, a’m plant gyda mi yn y gwely; ni allaf godi i roi dim iti’, rwy’n dweud wrthych, hyd yn oed os gwrthyd ef godi a rhoi rhywbeth iddo o achos eu cyfeillgarwch, eto oherwydd ei daerni digywilydd fe fydd yn codi ac yn rhoi iddo gymaint ag sydd arno ei eisiau.

Ac yr wyf fi’n dweud wrthych: gofynnwch, ac fe roddir i chwi; ceisiwch, ac fe gewch; curwch, ac fe agorir i chwi. Oherwydd y mae pawb sy’n gofyn yn derbyn, a’r sawl sy’n ceisio yn cael, ac i’r un sy’n curo agorir y drws. Os bydd mab un ohonoch yn gofyn i’w dad am bysgodyn, a rydd ef iddo sarff yn lle pysgodyn? Neu os bydd yn gofyn am wy, a rydd ef iddo ysgorpion? Am hynny, os ydych chwi, sy’n ddrwg, yn medru rhoi rhoddion da i’ch plant, gymaint mwy y rhydd y Tad nefol yr Ysbryd Glân i’r rhai sy’n gofyn ganddo.”

Cysylltedig

Genesis 18. 20-32

Yna dywedodd yr ARGLWYDD, “Am fod y gŵyn yn erbyn Sodom a Gomorra yn fawr, a’u pechod yn ddrwg iawn, disgynnaf i weld a wnaethant yn hollol yn ôl y gŵyn a ddaeth ataf; os na wnaethant, caf wybod.”

Pan drodd y gwŷr oddi yno a mynd i gyfeiriad Sodom, yr oedd Abraham yn dal i sefyll gerbron yr ARGLWYDD. A nesaodd Abraham a dweud, “A wyt yn wir am ddifa’r cyfiawn gyda’r drygionus? Os ceir hanner cant o rai cyfiawn yn y ddinas, a wyt yn wir am ei dinistrio a pheidio ag arbed y lle er mwyn yr hanner cant cyfiawn sydd yno? Na foed iti wneud y fath beth, a lladd y cyfiawn gyda’r drygionus, nes bod y cyfiawn yr un fath â’r drygionus. Na ato Duw! Oni wna Barnwr yr holl ddaear farn?” A dywedodd yr ARGLWYDD, “Os caf yn ninas Sodom hanner cant o rai cyfiawn, arbedaf yr holl le er eu mwyn.” Atebodd Abraham a dweud, “Dyma fi wedi beiddio llefaru wrth yr ARGLWYDD, a minnau’n ddim ond llwch a lludw. Os bydd pump yn eisiau o’r hanner cant o rai cyfiawn, a ddinistri di’r holl ddinas oherwydd pump?” Dywedodd yntau, “Os caf yno bump a deugain, ni ddinistriaf hi.” Llefarodd eto wrtho a dweud, “Beth os ceir deugain yno?” Dywedodd yntau, “Nis gwnaf er mwyn y deugain.” Yna dywedodd, “Na ddigied yr ARGLWYDD os llefaraf. Ond beth os ceir yno ddeg ar hugain?” Dywedodd yntau, “Nis gwnaf os caf yno ddeg ar hugain.” Yna dywedodd, “Dyma fi wedi beiddio llefaru wrth yr ARGLWYDD. Beth os ceir yno ugain?” Dywedodd yntau, “Ni ddinistriaf hi er mwyn yr ugain.” Yna dywedodd, “Peidied yr ARGLWYDD â digio wrthyf am lefaru y tro hwn yn unig. Beth os ceir yno ddeg?” Dywedodd yntau, “Ni ddinistriaf hi er mwyn y deg.”

Salm 138

Testun Beiblaidd

Clodforaf di â’m holl galon, canaf fawl i ti yng ngŵydd duwiau. Ymgrymaf tuag at dy deml sanctaidd, a chlodforaf dy enw am dy gariad a’th ffyddlondeb, oherwydd dyrchefaist dy enw a’th air uwchlaw popeth. Pan elwais arnat, atebaist fi, a chynyddaist fy nerth ynof.

Bydded i holl frenhinoedd y ddaear dy glodfori, O ARGLWYDD, am iddynt glywed geiriau dy enau; bydded iddynt ganu am ffyrdd yr ARGLWYDD, oherwydd mawr yw gogoniant yr ARGLWYDD. Er bod yr ARGLWYDD yn uchel, fe gymer sylw o’r isel, ac fe ddarostwng y balch o bell.

Er imi fynd trwy ganol cyfyngder, adfywiaist fi; estynnaist dy law yn erbyn llid fy ngelynion, a gwaredaist fi â’th ddeheulaw. Bydd yr ARGLWYDD yn gweithredu ar fy rhan. O ARGLWYDD, y mae dy gariad hyd byth; paid â gadael gwaith dy ddwylo.

Colosiaid 2. 6-15, [16-19]

Luc 11. 1-13